Maltańczyk (Maltese) – bichon maltański to niedużych rozmiarów piesek do towarzystwa, o pięknym, śnieżnobiałym umaszczeniu. Z całą pewnością są to psy wesołe i pełne energii, lubią się bawić, ale też chętnie się wylegują na kolanach i oddają pieszczotą. Maltańczyki lubią być rozpieszczane i nie przepadają za samotnym przesiadywaniem w domu. Idealnie się odnajdą w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkaniu, pod warunkiem, że ich człowiek zawsze będzie w pobliżu.

Skąd pochodzi pies maltańczyk? – historia rasy

Niezwykle trudne jest ustalenie kiedy dokładnie pojawiły się pierwsze maltańczyki, gdyż jest to jedna z najstarszych ras świata. W niektórych źródłach można znaleźć wzmianki o tym, że to Fenicjanie sprowadzili tę rasę na Maltę. Ponadto były one popularne również na terenach Basenu Morza Śródziemnego. Rasa ta była ceniona przez Rzymian, a Egipcjanie wręcz otoczyli maltańczyki kultem, twierdząc, że psy tej rasy posiadają uzdrowicielską moc. Istnieją wzmianki w źródłach historycznych zgodnie, z którymi rasa maltańczyk może wywodzić się z obszarów azjatyckich, albo Sycylii. W innych dokumentach można odnaleźć zapis mówiący o tym, że maltańczyk pochodzi z Wysp Kanaryjskich. Dlatego też ustalenie skąd tak naprawdę pochodzi rasa maltańczyk nie jest łatwe, niemniej jednak najczęściej pojawia się Malta, więc przyjęto, że to z tej wyspy wywodzą się maltańczyki.

Do Europy kontynentalnej psy tej rasy przybyły w I wieku naszej ery. Legiony rzymskie traktowały maltańczyki jako własne maskotki. Żeglarze zwłaszcza egipscy zauważając popularność piesków, również zaczęli oferować ludziom ich zakup. Za panowania Henryka VIII maltańczykami zaczęła się interesować arystokracja. Właścicielami psów były wyłącznie osoby z wyższych sfer, gdyż psy karmione były bardzo wysokiej klasy mięsem, na co nie wszystkich było stać. Pies rasy maltańczyk stał się niejako symbolem bogactwa. W wieku XVIII rasa maltańczyk została uznana przez amerykański Kennel Club i to właśnie wtedy został ustalony sztywny i niezmienny wzorzec rasy maltańczyk. Rozmnażane mogły być wyłącznie psy o białym umaszczeniu, posiadające długi i jedwabisty włos i przyklapnięte uszy. Psy wszystkich pozostałych maści były sukcesywnie eliminowane z hodowli.

Eksport angielskich maltańczyków rozpoczął się na dużą skalę. Z Anglii maltańczyki trafiały do USA, Kanady, Francji, czy Niemiec. O prawdziwym rozwoju hodowli maltańczyków w Europie można mówić w XIX wieku. A wraz z początkiem XX wieku doszło do ukształtowania się dwóch kierunków hodowli. Między hodowlą angielską, a niemiecką pojawiły się pewne rozbieżności. Różnice te były zauważane głównie we wzorcu rasy.

Maltańczyk w Polsce

Zanim psy rasy maltańczyk dotarły do Polski upłynęło trochę czasu. Po raz pierwszy o rasie wspomniano w 1320 roku. Zaś w 1791 posiadaczem psa rasy maltańczyk stała się starościna małogoska Anna Szaniawska. Kasperek bo tak miał na imię piesek został przywieziony do Polski prosto z Wiednia. Dopiero w roku 1900 maltańczyki zaczęły podbijać wystawy. Sułtan to pierwszy przedstawiciel rasy maltańczyk, który mógł się zaprezentować na wystawie. Po II wojnie światowej podjęte zostały działania mające na celu zrekonstruowanie rasy maltańczyk. Pierwszy zarejestrowany maltańczyk to suczka Psina, a kolejne to dwie suczki potomkinie Psiny i Tobiasza. W roku 1953 została założona hodowla maltańczyków „Biała Chryzantema”, którą zajmowała się Maja Orłowska. Stała się ona jedną z największych i najbardziej znanych hodowli w Polsce. Szczeniaki z tej hodowli zdobywały tytuły championów i interchampionów.

Skąd pochodzi nazwa rasy

Podobnie jak w przypadku ustalenia pochodzenia samej rasy, tak również w kwestii nazwy jest wiele niejasności i niewiadomych. Przyjmuje się, że rasa psów maltańczyk pochodzi z wyspy Meledy, która jest usytuowana na Morzu Śródziemnym. Zgodnie z doniesieniami Strabona odnotowano, że w starożytności maltańczyki mieszkały na Malcie, nazywanej niegdyś Melitą. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że nazwa rasy nie jest związana bezpośrednio z miejscem z jakiego pochodziły psy, a odnosi się bardziej do ich występowania w tym miejscu. Nie da się ukryć, że Malta w tamtych czasach stanowiła strategiczny punkt na szlaku handlowym, gdyż leży niedaleko Włoch. Z tego też miejsca maltańczyk mógł bez problemu wędrować w odleglejsze rejony, takie jak Europa kontynentalna, czy Środkowy Wschód. Samo słowo „maltański” zaczerpnięte zostało z języka semickiego. W wolnym tłumaczeniu „malat” to „zatoka”, albo „azyl”. Jego rdzeń występuje w nie jednej nazwie miejscowej i nazwie wyspy m.in. „Melita”.

Rys historyczny tej rasy jest bardzo bogaty i zawiły. Wzmianek o rasie jest tak wiele, że ustalenie miejsca pochodzenia maltańczyka nie jest łatwe. Biorąc jednak pod uwagę, że nazwa Melita przewija się najczęściej i istnieją dowody potwierdzające to, że małe białe pieski rasy maltańczyk występowały w krajach basenu śródziemnomorskiego, za miejsce pochodzenia maltańczyka uznawane są właśnie te kraje.

Jak wygląda maltańczyk – wzorzec rasy FCI

Każda rasa psów ulega zmianom na przestrzeni lat i nie da się tego uniknąć. Psy mogą się między sobą różnić pod wieloma względami, jednak ustalony został pewien wzorzec rasy maltańczyka, do którego wszystkie psy są porównywane.

Jeżeli zauważysz ogłoszenie, w którym jest sprzedawany czarny maltańczyk to musisz wiedzieć, że nie jest to pies rasowy i jest to z całą pewnością pseudohodowla.

Maltańczyk charakter, usposobienie

Pies maltańczyk kojarzy się z typowym psem do towarzystwa i jest to dobre wyobrażenie. Psy tej rasy są wiernymi, oddanymi i wrażliwymi kompanami człowieka. Doskonale odnajdą się w mieście, jak i na wsi. Maltańczyki bardzo mocno przywiązują się do swoich właścicieli, dlatego też chcą z nimi spędzać każdą chwilę. Nie przepadają za spędzaniem czasu samodzielnie, więc nie nadają się dla osób zapracowanych, gdyż często pojawia się u nich lęk separacyjny.  Maltańczyki nie są rasą do wyczynowego uprawiania sportu, ale chętnie aportują, można też z nimi trenować agility, czy taniec z psem. Znudzony maltańczyk mimo swoich niewielkich rozmiarów jest w stanie mocno narozrabiać w domu i wywołać wiele szkód. Psy są przyjacielsko nastawione do ludzi i chętnie poddają się rozpieszczaniu przez człowieka. Maltańczyk to pies łatwy do ułożenia, uwielbia kontakt z człowiekiem, jest psem radosnym, żywiołowym, a do tego bardzo inteligentnym. Szybko się uczą nowych rzeczy, ale również złych nawyków.

Maltańczyk a dziecko i inne zwierzęta

W kontaktach z dziećmi są delikatne, ale należy pamiętać, że to nie zabawka. Od najmłodszych lat należy uczyć dzieci odpowiedniego podejścia do psów. Maltańczyki są drobnej budowy, więc należy się z nimi obchodzić delikatnie. Maltańczyki dobrze się dogadują z innymi zwierzętami, również kotami. Choć do niektórych osobników podchodzą z dużą rezerwą, a w momencie zagrożenia głośno wokalizują. Maltańczyki potrafią bardzo intensywnie i piskliwie szczekać. Psy należy od szczeniaka dobrze socjalizować, bardzo dobrą opcją jest wybranie się ze szczeniakiem do psiego przedszkola.

Umiejętności i predyspozycje

Maltańczyki to bardzo inteligentne psy, które chętnie i szybko uczą się nowych sztuczek. Doskonale sobie radzą w takich psich sportach jak: agility i dog dance. Wychowanie i wyszkolenie psa nie powinno stanowić problemu nawet mniej doświadczonym psiarzom. Maltańczyk to bardzo dobry wybór na rozpoczęcie swojej przygody z psami. Ponadto psy tej rasy są bardzo sprytne i wymagają konsekwentnego człowieka, który będzie potrafił wyznaczyć jasne granice. Psy są bardzo wrażliwe, dlatego też nie należy na nie krzyczeć. Kategorycznie zabronione jest stosowanie kar cielesnych i to odnosi się nie tylko do maltańczyków, ale również do wszystkich innych zwierząt. Odpowiedni ton głosu i komenda typu „nie”, albo „fe” w zupełności wystarczy.

Szczekliwy, uciekinier, niszczyciel – czy to cechy maltańczyka?

Szczekanie to główny sposób komunikacji maltańczyków z ich otoczeniem. Psy małych ras zazwyczaj są bardziej szczekliwe niż rasy duże, ale co do tego nie ma reguły. Maltańczyk za pomocą szczekania wyraża swoje emocje. Psy szczekają, aby okazać radość, zniecierpliwienie, czy strach. Bichon maltański to typowy domator, który najlepiej czuje się w pobliżu swojego człowieka. Psy tej rasy nie mają skłonności do ucieczek, czy rzucania się w pogoń. Maltańczyk często cierpi na lęk separacyjny. Zostając samotnie w domu dopuszcza się niszczenia rzeczy, wynika to zazwyczaj z nudy, albo tęsknoty.

Maltańczyk wady i zalety

Zdrowie rasy maltańczyk

Maltańczyk zaliczany jest do grupy ras psów zdrowych i długowiecznych. Schorzenia, które są typowe dla ras miniaturowych, jak np. wypadanie rzepek kolanowych też mu nie doskwierają. Należy jednak zadbać o odpowiednio zbilansowaną dietę, aby utrzymać dobrą wagę. Piesek z uwagi na swoje nieduże rozmiary i krótkie łapki nie powinien zeskakiwać z dużych wysokości. Najczęstsze problemy zdrowotne są związane z oczami, w okolicy których mogą pojawiać się ciemne zacieki. Spowodowane może to być niedrożnością kanalików łzowych, zapaleniem spojówki, albo innymi infekcjami. Problem ten należy skonsultować z weterynarzem i podjąć odpowiednie leczenie.

Częste choroby

Każdej rasie psa przypisane są genetyczne schorzenia, co jednak nie oznacza, że występują one często i u każdego przedstawiciela danej rasy. W przypadku maltańczyków najczęściej diagnozowanymi chorobami są: cukrzyca, zwichnięcie rzepki, zapalenie spojówek, wrodzona patologia wątroby, choroby serca, zespół drżenia białych psów, problemy z zębami i dziąsłami, zapalenie jelita grubego, zapadanie pierścieni tchawicznych.

Maltańczyk – lato/zima

Bardzo wysokie temperatury nie sprzyjają żadnym stworzeniom. Mimo iż maltańczyk dość dobrze sobie radzi w ciepłe letnie dni, należy pamiętać o tym, aby pies cały czas miał dostęp do świeżej i zimnej wody. Warto też udostępnić psu ciemne i chłodne miejsce, często schronieniem staje się łazienka. Niskie temperatury są dla maltańczyków dużo bardziej uciążliwe. Przy ujemnych temperaturach warto ograniczyć długość spacerów i wyposażyć swojego czworonoga w ciepłe ubranko.