Słysząc o psach rasy labrador retriever, większości pojawia się w głowie rodzinny pies, o łagodnym usposobieniu, często wykorzystywany jako pies terapeuta, albo pies ratowniczy. Pies, który wiernie towarzyszy człowiekowi i chętnie mu pomaga. Labradory to średniej wielkości psy o dość masywnej budowie, energiczne i entuzjastycznie nastawione do życia. Czy jednak to wszystko jest prawdą? Warto dowiedzieć się skąd się wywodzi labrador, jakie jest jego usposobienie, budowa ciała i czy jest łatwym kompanem do wspólnego życia.

Skąd pochodzi labrador retriever? – historia rasy

Labrador retriever to pies myśliwski, który został stworzony do odszukiwania i aportowania ustrzelonej zwierzyny, przede wszystkim ptactwa. Już sama nazwa „retriever”, na to wskazuje, gdyż z języka angielskiego oznacza to przynosić i odszukiwać.

Oficjalnymi przodkami labradorów są psy św. Jana, które zamieszkiwały Nową Fundlandię i półwysep Labrador w Kanadzie. To stąd wzięła się nazwa rasy – labrador. Krzyżówki, jakim były poddawane psy św. Jana z psami osadników europejskich, sprawiły, że wykształciły się dwa typy psów. Pierwsze miały masywniejszą budowę, z gęstszą okrywą i sprawdzały się w wyciąganiu rybackich sieci, czy holowaniu mniejszych łódek. Te właśnie psy są przodkami nowofundlanda i flat coateda retrievera. Z kolei druga linia to psy mniejsze, posiadające twardszą, wodoodporną sierść, bardzo wytrwałe w pracy. To właśnie tę drugą linię uznaje się za przodków labradora. W XIX wieku psy trafiły szlakiem handlowym z Nowej Fundlandii do Anglii. Początkowo mogli sobie na nie pozwolić wyłącznie zamożni arystokraci. Posiadaczem labradorów stał się m.in. lord Earl Malmesbury, który nazwał je psami z Labradoru i od tego też pochodzi nazwa tej rasy. To właśnie lord Malmesbury zapoczątkował w XIX wieku hodowlę psów labrador w Europie. Psy cechowały się ogromną siłą, wytrzymałością, posłuszeństwem, żywiołowością, a do tego delikatnością, więc szybko zyskały miano psów myśliwskich. Angielska arystokracja chętnie wykorzystywała labradory do polowań. Psy podczas wypraw były niezwykle skupione na pracy, cierpliwie czekały na swój moment i przynosiły zestrzelone ptactwo w delikatnym chwycie.

Poza lordem Malmesbury do rozwoju i zwiększenia popularności psów rasy labrador retriever przyczynili się także: lord George Scott, lord Knusford oraz księżna Lorna Howe właścicielka hodowli Banchory. Psy pochodzące z jej hodowli osiągały wspaniałe wyniki na wystawach, zwłaszcza pies Bolo, który dwa razy z rzędu (1932 i 1933) uzyskał tytuł Best in Show na wystawie Crufts w Birmingham. Rasa LABRADOR RETRIEVER została uznana przez Brytyjski Kennel Club dopiero w 1903 roku, a przez amerykański dopiero w 1916. W tym samym czasie został utworzony pierwszy klub i to wtedy opracowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy. Wówczas labrador zaczął zyskiwać popularność na całym świecie. Na samym początku przez Kennel Club uznane zostały wyłącznie labradory o czarnym umaszczeniu. Pomimo iż w miotach zdarzały się czekoladowe i jasno umaszczone labradory nikt nie chciał się oficjalnie zająć ich hodowlą. Jednak w połowie lat 20. XX wieku zaakceptowany również został czekoladowy i biszkoptowy labrador, których obecnie jest bardzo dużo. Pierwszy klub biszkoptowych labradorów powstał w 1925 roku.

Za prekursora rasy labrador w Polsce uznaje się Tadeusza Chwaliboga. W roku 1986 sprowadził on do naszego kraju pierwszego przedstawiciela rasy labrador retriever, suczkę Tumark Barry. Równocześnie swoją działalność rozpoczęła hodowla labradorów z Krywaldowej Koliby Krystyny i Waldemara Marmajewskich. Mimo iż labrador trafił do Polski dość późno, to bardzo szybko zyskał sympatię wielu i znajduje się w grupie najpopularniejszych ras psów w Polsce.

Jak wygląda labrador retriever  – wzorzec rasy FCI 

Wzorzec rasy został stworzony po to, aby móc ujednolicić wygląd psów labrador retriever. Dzięki temu każdy osobnik tej rasy ma, może nie identyczną, albo bardzo zbliżoną do siebie budowę.

Charakter i usposobienie labradora

Pies rasy labrador retriever jest niezwykle żywiołowy, pomimo swej masywnej budowy jest bardzo szybki i zwinny. Labrador jest bardzo przyjacielsko i serdecznie nastawiony do innych zwierząt i ludzi. Będzie wspaniałym przyjacielem rodziny, pod warunkiem, że odpowiednio zostanie przeprowadzony etap socjalizacji szczeniaka labradora. Osobniki tej rasy raczej nie wykazują zachowań agresywnych, ale jak od każdej reguły, także i w tym przypadku może pojawić się jakieś odstępstwo. Dlatego też istotne jest odpowiednie wychowanie psa i wprowadzenie reguł, których wszyscy domownicy będą przestrzegać. Labrador to znakomity kompan dla całej rodziny, jak i dla zawodowego myśliwego. Psy tej rasy są oddane, wierne, posłuszne i niezwykle przyjacielskie.

Labradory to aktywne i pełne energii psy, dlatego też należy im zapewnić odpowiednią dawkę ruchu i stymulacji, poprzez zabawy intelektualne Zmęczony pies to zadowolony i spokojny pies, a tym samym i szczęśliwy właściciel. Jak każdy pies wymaga szkolenia, które można przeprowadzić na własną rękę w domu. Jednak podejmując się tego, trzeba pamiętać o cierpliwości i konsekwencji. Szkolenie szczeniaka labradora należy rozpocząć jak najszybciej, a sesje szkoleniowe nie powinny trwać zbyt długo, aby pies nie stracił zainteresowania. Labradory to z reguły łakomczuchy, co w szkoleniu jest zaletą, bo za smaczka zrobią bardzo dużo. Można również zapisać się z labradorem szczeniakiem do psiego przedszkola i tam opanować zasady podstawowego posłuszeństwa. Rozpoczynając naukę od pierwszych miesięcy życia szczeniaka, sprawimy, że nam i psu będzie żyło się lepiej. Labrador retriever jest psem bardzo inteligentnym i szybko się uczy, ale pozostawiony sam sobie potrafi uprzykrzyć właścicielowi życie. Znudzony pies może dopuszczać się niszczenia różnych przedmiotów w domu i być delikatnie mówiąc niesforny.

Wzrost popularności rasy sprawił, że zaczęło się pojawiać dużo pseudohodowli. Przed zakupem szczeniaka labradora należy dokładnie prześwietlić hodowlę i sprawdzić, czy jest ona wpisana do rejestru ZKwP. Psy pochodzące z niepewnych hodowli mogą odbiegać od wzorca rasy nie tylko wyglądem, ale i charakterem. Niekiedy zdarza się, że labradory są lękliwe, wycofane, agresywne i sposób ich socjalizacji będzie dużo trudniejszy zwłaszcza dla początkującego właściciela psa. Labrador retriever bez rodowodu i odpowiednich dokumentów wydawanych przez hodowcę jest psem w typie rasy, a nie psem rasowym.

Zastanawiacie się, dla kogo jest labrador retriever? Z jego ułożeniem powinni sobie poradzić nawet mniej doświadczeni psiarze, ale muszą pamiętać o konsekwencji, cierpliwości i regularności sesji szkoleniowych. Labrador potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu, zmęczenia psychicznego, zabawy i odpoczynku. Labek będzie się dobrze czuł w domu z małymi dziećmi, ale ich zabawy należy nadzorować. Odnajdzie się w domu z innymi zwierzętami, a także w mieszkaniu singla, pod warunkiem zapewnienia odpowiedniej dawki ruchu i niepozostawiania psa na całe dnie samego.

Umiejętności i predyspozycje

Labradory to bardzo inteligentne i pojętne psy. Mają odporną psychikę i są pozytywnie i życzliwie nastawione do otoczenia, zarówno do innych psów, jak i innych ludzi. Dlatego też nie sprawdzą się jako psy stróżujące. W kontaktach z przedstawicielami innych ras psy są otwarte i chętne do zabawy. Dogadają się nawet z innymi domowymi zwierzętami jak np. królikami, czy kanarkami.

Labrador retriever to pies wyjątkowo wszechstronny, doskonale odnajduje się w różnych zadaniach, jakie zleci mu człowiek. Labrador sprawdzi się jako pies tropiący, bo ma doskonały węch. Poradzi sobie z odszukaniem narkotyków, materiałów wybuchowych czy ludzi uwięzionych pod gruzami. Potrafi pracować nieprzerwanie przez kilka godzin, jest bardzo wytrzymały. Labradory w porównaniu do owczarków niemieckich dużo wolniej się męczą. Ich siła fizyczna i upór sprawiają, że są świetnymi zadaniowcami. Powierzoną pracą chcą wykonać do końca. Labrador sprawdzi się w aportowaniu, mimo krępej budowy jest ruchliwy i uwielbia wodę. Połączenie aportowania z wodą to połączenie idealne dla labradora. Potrafi ciężko pracować, ale też kocha zabawę i odpoczynek. Uwielbia zabawy z dziećmi i innymi psami. Kocha długie spacery i kąpiele w jeziorze. Labrador sprawdzi się też w roli psa wystawowego i sportowego. Łatwy do ułożenia i wyszkolenia. Pojętny z niego uczeń.

Labradory są psami doskonale sprawdzającymi się w pracy z osobami niewidomymi lub niepełnosprawnymi. Wykorzystywane są w dogoterapii, dzięki temu, że są bardzo spokojne, cierpliwe, łagodne, opanowane i nie wykazują agresji. Pomagają osobom chorym na epilepsję, narkolepsję, które ostrzegają przed zbliżającymi się atakami. Z labradorem retrieverem można aktywnie spędzać czas i uprawiać różne sporty, najlepiej sprawdzą się w takich dyscyplinach jak: obedience, agility, tropienie, flayball, a także dogtrekking.

Wady i zalety posiadania psa rasy labrador retriever

Zdrowie rasy labrador retriever

Dzięki swojej bardzo gęstej sierści labrador retriever jest uodporniony na różne warunki pogodowe. Jego nieprzemakalna okrywa jest jego cechą rozpoznawczą. Zasadniczo psy tej rasy są zdrowe, ale przez swoje łakomstwo mają tendencję do otyłości. Dodatkowe kilogramy i brak odpowiedniej dawki ruchu sprawiają, że mimo iż labrador retriever jest silnym psem, to zaczynają go dotykać różne schorzenia. Do najczęstszych problemów, z jakimi można się spotkać u psów rasy labrador retriever, zaliczane są:

• dysplazja stawów biodrowych, a rzadziej łokciowych
• młodzieńcze zapalenie stawów (enostoza)
• problemy z oczami: katarakta, jaskra, zanik siatkówki (PRA), dysplazja siatkówki
• zerwanie więzadła stawu kolanowego
• alergie pokarmowe
• sporadycznie zapalenie uszu
• porażenie krtani
• niedoczynność tarczycy
• cukrzyca

Jedne osobniki są mniej chorowite, a inne bardziej. W tej kwestii nie ma reguły. Dlatego też opiekunowie muszą bardzo dobrze obserwować swoje psy, bo oni znają je najlepiej, a labrador nie powie, że coś go boli. Z reguły labradory o czarnym umaszczeniu są bardziej odporne na niskie i wysokie temperatury i cieszą się lepszym zdrowiem niż labradory o umaszczeniu ciemnobrązowym i biszkoptowym, ale nie ma co do tego reguły.

Sposób żywienia labradora

Labrador retriever tak samo, jak wodę i spacery kocha jedzenie. Dlatego też nigdy nie odmówi dodatkowe smaczka czy małej przekąski, co w szybkim czasie może doprowadzić do otyłości. Warto temu zapobiegać stosując odpowiednio zbilansowaną dietę i nie przekraczając zalecanej dziennej dawki karmy. Podając psu przekąski między posiłkami, ich kaloryczność należy wliczać do dziennej dawki i proporcjonalnie zmniejszać kolejne posiłki. Psy tej rasy mogą dostawać gotową suchą lub mokrą karmę, można wprowadzić dietę BARF, albo zająć się przygotowywaniem domowych posiłków. Należy jednak pamiętać o odpowiedniej dawce i w przypadku samodzielnie przyrządzanych posiłków dodatkowej suplementacji.

W okresie szczenięcym niezwykle ważne jest dostarczanie psu wszystkich niezbędnych witamin i minerałów, w tym okresie następuje bardzo szybki wzrost, aby był on prawidłowy, dieta psa musi być odpowiednio zbilansowana. Najlepszą opcją będzie podzielenie dziennej porcji jedzenia na dwa albo trzy posiłki podawane o stałych godzinach. Zaraz po jedzeniu nie należy wychodzić na spacer, ani też przeprowadzać sesji szkoleniowej, gdyż zbyt duży wysiłek może doprowadzić do skrętu żołądka. Po jedzeniu musi być tzw. pół godzinki dla słoninki 🙂

Pielęgnacja labradora retrievera

Labrador posiada bardzo krótką, gęstą, przylegającą szatę, która raczej nie powinna stanowić problemów w codziennej pielęgnacji. Trzeba się jednak przygotować, że labrador linieje dwa razy do roku i jest to dość intensywne linienie. Choć delikatne wypadnie sierści, może utrzymywać się przez cały rok. Jeśli macie czarnego labradora i jasne panele w domu, to od czasu do czasu dojrzycie nieco więcej włosów na podłodze. Usuwanie sierści z kanap, dywanów czy innych domowych zakamarków nie powinno stanowić problemu.

Labrador powinien być regularnie wyczesywany, najlepiej raz w tygodniu, a w okresie wzmożonego linienia nawet 2-3 razy w tygodniu. Do tego celu należy zaopatrzyć się w specjalne przyrządy. W przypadku labradorów dobrze sprawdzają się gumowe rękawice albo małe zgrzebła. Zawsze rodzaj szczotki czy grzebienia należy dostosować do rodzaju sierści naszego pupila. Najlepiej przyzwyczajać psa do czesania już od szczeniaka. Domowe kąpiele mogą nie należeć do ulubionych czynności labradorów, ale nie trzeba ich przeprowadzać zbyt często. Psa kąpiemy w odpowiednim szamponie, tylko jak zajdzie taka konieczność np. widzimy, że pies jest mocno brudny, albo wytarzał się w czymś śmierdzącym.

Zabiegi pielęgnacyjne muszą obejmować również czyszczenie psu zębów, czyszczenie uszu i oczu, zwłaszcza po kąpielach w jeziorze, a także przycinanie pazurów, jeśli pies nie ściera ich samoistnie. Pielęgnacja labradora retrievera nie jest wymagająca i czasochłonna. Warto jednak ze wszystkimi zabiegami zapoznawać psa już od szczeniaka, aby mogły one być w późniejszym czasie przeprowadzane bez stresu psa i nerwów opiekuna.

Budowa ciała psów rasy labrador retriever

Ciekawostki o rasie

• w 1938 roku na okładce magazynu Life po raz pierwszy w historii pojawił się pies i był to czarny labrador retriever
• bardzo popularną postacią, jest labrador retriever Marley z filmu „Marley i ja” ukazującego blaski i cienie życia z tą wspaniałą rasą
• w rankingu najpopularniejszych psów w Stanach Zjednoczonych od blisko 20 lat labrador retriever plasuje się na samym szczycie. Ranking jest przygotowywany przez Americam Kennel Club