W kręgu popularnych memów i filmików internetowych bardzo często pojawia się motyw, który wciąż wywołuje uśmiech na twarzach ludzi na całym świecie – to obraz psa, który bezskutecznie próbuje złapać swój własny ogon. Choć może to wydawać się jedynie źródłem rozrywki, tkwi w tym zjawisku pewien głębszy problem. Opiekunowie psów, którzy nie raz obserwowali swojego czworonoga, wielokrotnie zastanawiają się, dlaczego pies goni swój ogon. Niekiedy może to być niewinna zabawa i sposób na nudę, a innym razem oznaka poważniejszych problemów. Warto zatem nieco bardziej zgłębić temat i sprawdzić, jakie są przyczyny tego zjawiska i jak oduczyć psa pogoni za własnym ogonem.

Pies goni i gryzie ogon – nuda, czy poważny problem?

Jednym z głównych czynników, które skłaniają psa do pogoni za ogon, może być nuda i brak odpowiedniej stymulacji. Psy są istotami inteligentnymi i potrzebują aktywności zarówno fizycznej, jak i umysłowej. W warunkach, gdy pies nie otrzymuje odpowiedniej ilości ruchu, interakcji czy nowych bodźców, może zacząć angażować się w zachowania pozornie bezcelowe, takie jak gonienie swojego ogona. To może być próbą wyzwolenia się z monotonii, ale jednocześnie może sugerować, że pies nie ma zapewnionej odpowiedniej dawki aktywności. W niektórych przypadkach widok psa, który goni ogon, może być oznaką poważniejszych zaburzeń behawioralnych, takich jak lęk czy niepokój. Zaburzenia te mogą powstawać w wyniku różnych czynników, takich jak traumatyczne doświadczenia czy niewłaściwa socjalizacja. Zachowanie psa może stanowić próbę radzenia sobie ze stresem lub trudnościami emocjonalnymi. W takim przypadku widok, jak pies goni ogon, nie powinien wywoływać uśmiechu na naszych twarzach, a powinien zapalić w naszej głowie czerwoną lampkę, bo najprawdopodobniej świadczy to o cierpieniu czworonoga.

Dlaczego pies goni ogon?

Psy są bardzo złożonymi istotami i o ile nie mogą nam powiedzieć, co im dolega, bardzo dużo nam pokazują. Opiekunowie powinni nauczyć się czytać i rozpoznawać sygnały, które wysyłam na czworonożny przyjaciel. Pies może gonić ogon z różnych powodów:

• Nuda i brak stymulacji. Pies goni ogon, bo najprawdopodobniej brakuje mu innych zajęć i interakcji. Monotonia w życiu psa może prowokować go do zachowań, które pozornie dostarczają pewnej odmiany i urozmaicenia dnia.
• Chęć zwrócenia uwagi opiekuna. Pies często goni swój ogon, przynosi zabawki, albo wykonuje różne sztuczki, aby zwrócić uwagę opiekuna i powiedzieć mu „Nudzi mi się, pobaw się ze mną”.
• Powtarzanie zachowań – naśladownictwo. Niekiedy psy gonią swój ogon, bo dostrzegają takie zachowania u innych psów, z którymi mieszkają i je naśladują.
• Ciekawość. Szczeniaki biegają za swoim ogonem z czystej ciekawości i chęci poznania świata. Nie są świadome wielu rzeczy i w ten sposób eksplorują świat. U większości szczeniaków fascynacja własnym ogonem szybko mija i w późniejszym wieku nie pojawia się problem, pogoni za ogonem.
• Zaburzenia behawioralne, takie jak lęk, stres czy obsesyjno-kompulsywne zachowania. Pies może próbować złapać swój ogon w momencie stresu lub niepokoju i w ten sposób starać się rozładować swoją frustrację i narastające napięcie.
• Świąd i dyskomfort. Psy często gonią swój ogon i go podgryzają, aby złagodzić swędzenie wywołane przez alergie, zapalenie skóry.
• Pchły i inne pasożyty. Pchły potrafią być bardzo uciążliwe, do tego stopnia, że pies będzie biegał za ogonem przez dłuższy czas i wygryzał go, aby tylko pozbyć się dzikich lokatorów.
• Zatkane gruczoły okołoodbytowe powodują duży dyskomfort pies, chcąc złagodzić te objawy, stara się złapać ogon, aby choć przez chwilę poczuć ulgę.

Warto pamiętać, że każdy pies może mieć indywidualne motywacje do pogoni za ogonem. Zrozumienie przyczyny tego zachowania może wymagać obserwacji, cierpliwości i w razie potrzeby konsultacji z weterynarzem lub behawiorystą zwierzęcym.

Pogoni za ogonem bardzo często towarzyszy podgryzanie ogona. Oba zachowania mają najczęściej tożsame podłoże i nie należy ich bagatelizować.

Dlaczego pies gryzie ogon?

Pies może podgryzać, wygryzać i gryźć swój ogon z kilku powodów:

• Świąd lub ból. Reakcja na dyskomfort lub swędzenie w okolicach ogona.
• Nuda, brak aktywności i brak stymulacji.
• Nadmiar energii, który jest skierowany na ogon z braku innych zajęć.
• Lęk lub stres.
• Alergie lub infekcje. Reakcja na podrażnienia skóry lub infekcje.
• Instynkt łowiecki. Pogoń za ogonem, pozoruje sytuację polowania i chwytania.
• Urazy w okolicy ogona lub kręgosłupa.
• Złe nawyki, nieodpowiednia socjalizacja psa.

U jakich ras pasów najczęściej pojawia się ten problem?

Problem pogoni za własnym ogonem, może występować u psów różnych ras. Jednak niektóre rasy wydają się bardziej predysponowane do tego zachowania. Najczęściej można zaobserwować to u ras o dużym poziomie energii i zainteresowaniach w zakresie ruchu, takich jak:

• border collie
• jack russell terier
• owczarek niemiecki
• whippet

Młodsze psy mogą być bardziej podatne i częściej występuje u nich kręcenie się w kółko i chwytanie ogona, ponieważ mają większą energię i chęć do zabaw. Jednakże zachowanie to może występować u psów w różnym wieku, w zależności od osobowości, rasy, środowiska oraz innych czynników. Warto zauważyć, że starsze psy mogą również zacząć gonić swój ogon w odpowiedzi na dyskomfort czy inne problemy zdrowotne. W każdym przypadku, jeśli zachowanie to staje się nadmiernie uciążliwe lub jest powiązane z innymi objawami zdrowotnymi, warto skonsultować się z weterynarzem lub behawiorystą.

Pies goni ogon – kiedy iść do weterynarza, a kiedy do behawiorysty?

Najlepszym podejściem może być skonsultowanie się zarówno z weterynarzem, aby wykluczyć przyczyny zdrowotne, jak i z behawiorystą zwierzęcym, który pomoże zrozumieć, dlaczego pies goni swój ogon. Do weterynarza powinniśmy się udać w przypadku, gdy pies nagle zaczyna gonić swój ogon, a nigdy wcześniej tego nie robił. Takie zachowanie może sugerować problemy zdrowotne, takie jak ból, swędzenie czy infekcję. Jeśli poza tym, że pies goni ogon, pojawiają się inne objawy: utrata apetytu, zmiany w nawykach siku, wymioty czy biegunka. Z kolei do behawiorysty zwierzęcego warto udać się, gdy po konsultacji z weterynarzem i wykluczeniu problemów zdrowotnych, zachowanie nadal się utrzymuje. Pies goni ogon w sposób uporczywy i regularny, niezależnie od zmiany sytuacji lub otoczenia. Jeśli zachowanie to przeszkadza w codziennym życiu psa lub właściciela, na przykład psu trudno się skupić, odpocząć czy bawić. Behawiorysta zwierzęcy ma wiedzę i doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu problemów behawioralnych u zwierząt. Dlatego też może on dokładnie przeanalizować zachowanie psa i sytuacje, w jakich pojawia się pogoń za ogonem, aby móc skorygować niepożądane zachowanie.

Jak oduczyć psa pogoni za własnym ogonem?

Jeśli pies goni swój ogon bardzo rzadko i robi to dosłownie kilka sekund, to nie ma obaw do niepokoju. Może to wynikać z chwilowej fascynacji, niewielkiej nudy, albo po prostu coś go zaswędziało, a to jedyny sposób, aby się podrapać w trudno dostępnym miejscu. Problem się pojawia, jeśli pies goni swój ogon nagminnie i potrafi to robić nieprzerwanie przez dłuższą chwilę. Wtedy nie można tego bagatelizować i trzeba działać. Jeśli weterynarz nie stwierdził żadnych problemów zdrowotnych, przyczyn takiego zachowania należy doszukiwać się gdzie indziej. Warto zatem zastosować się do poniższych metod, które mogą pomóc oduczyć psa pogoni za ogonem:

• Stymulacja i aktywność. Zapewnij psu odpowiednią ilość stymulacji umysłowej i fizycznej. Regularne spacery, interakcje i zabawy pomogą psu pozbyć się nadmiaru energii, która może prowadzić do pogoni za ogonem.
• Regularny trening. Wprowadź trening umiejętności, które angażują umysł psa. Komendy posłuszeństwa i nauka sztuczek mogą pomóc psu skupić się na innych zadaniach.
• Odwrócenie uwagi. Kiedy zauważysz, że pies próbuje gonić ogon, spróbuj odwrócić jego uwagę. Na początek klaśnij mocno w dłonie albo zawołaj psa po imieniu. Pomocne mogą być też zabawki, czy inne atrakcje, które mogą odwrócić uwagę psa od wykonywanej czynności.
• Pozytywna reakcja w odpowiednim momencie. Jeśli pies przestaje gonić ogon i skupia się na innych rzeczach, pochwal go i nagradzaj małymi przysmakami. To wzmacnia pozytywne zachowanie.
• Nie śmiej się i nie reaguj. Zachowuj spokój i cierpliwość, aby nie wzbudzać u psa dodatkowego podniecenia.

Pamiętaj, że proces oduczania może zająć trochę czasu i wymaga wysiłku. Jednak z wytrwałością i odpowiednim podejściem możesz pomóc psu pozbyć się zwyczaju pogoni za ogonem.

Analizując fenomen psa goniącego swój ogon, możemy dostrzec, że ten pozornie błahy obrazek ma o wiele głębsze implikacje. Jest on zarówno źródłem uciechy, jak i sygnałem ostrzegawczym, że za zabawą może kryć się ukryty problem. Dlatego ważne jest, aby spojrzeć na ten temat szerzej.