Beagle

Beagle

Beagle to starodawna angielska rasa psów. Beagle zostały zakwalifikowana do psów gończych. Psy o przyjacielskim usposobieniu i bystrym spojrzeniu.

Skąd pochodzi pies beagle? – historia rasy

Od zawsze psy rasy belage były wykorzystywane do polowań głównie na niewielką zwierzynę, z racji swoich niedużych rozmiarów. Brały udział głównie w pieszych polowaniach, których tempo nie było zbyt szybkie. Ponadto beagle charakteryzują się donośnym, dźwięcznym szczekaniem, co było słyszane nawet z dużych odległości. Poza pracą podczas polowań, psy były traktowane jako psy do towarzystwa, typowo pokojowe.

W roku 1066 Normanowie sprowadzili do Anglii Bloodhound’a i Northern Hound’a, które na początku 1400 roku połączono z Southern Hound’ami pochodzącymi z Francji. Z tego połączenia wywodzi się właśnie rasa psów beagle. Pierwsze wzmianki nazwy rasy znaleziono już w klasztornych zapisach, a także w twórczości Williama Szekspira (1564-1616). Nazwa rasy beagle nawiązuje do ich rozmiarów. W języku staroangielskim „beagle” i celtyckim „beag” oznaczało „mały”. Prowadzone selekcje hodowlane sprawiły, że powstało wiele różnych odmian małych psów gończych. Jednak beagle są wyjątkowe, różnią się od jamników i bassetów tym, że są proporcjonalne w swojej budowie. Zmniejszenie tej rasy nastąpiło w każdym jej aspekcie, nie zakłócając proporcji pomiędzy poszczególnymi częściami ciała.

Beagle to psy o pięknym umaszczeniu, przemiłym charakterze i z wielką chęcią do pracy, czym zawładnęły serca angielskich władców. Na dworze królewskim pojawiły się po raz pierwszy za czasów panowania Henryka VIII. Królowa Elżbieta I również była ogromną miłośniczką tej rasy. Nawet posunęła się o krok dalej i zdecydowała się na hodowlę własnej odmiany beagle o mniejszych rozmiarach. Z biegiem czasu arystokraci dbali o to, aby posiadać liczebną sforę „psów na zające”. Sfory te liczyły nawet po kilkadziesiąt okazów i dokładano wszelkich starań, aby żyły one w pełnej harmonii, a najmniejsze przejawy agresji były z hodowli natychmiast eliminowane. W połowie XIX wieku hodowlą beagle’ów zajął się Reverend Phillip Honeywood, który stawiał na użytkowość psów. Z kolei hodowca Thomas Johnson skupiał się przede wszystkim na ich wyglądzie. Szczeniaki beagle pochodzące z jego hodowli posiadały odpowiednie cechy charakteru, doskonale pracowały, a do tego miały odpowiedni wygląd i prezencję.

Polowania wśród zamożniejszych mieszkańców stawały się coraz bardziej popularne, dlatego też można zaobserwować wzrost popularności psów rasy beagle w roku 1800. Z początkiem XIX wieku zaczęły tworzyć się profesjonalne sfory, które miały wpływ na to jak rasa beagle jest postrzegana obecnie. Do najstarszych i najbardziej znanych sfor zalicza się: Christ-Church, Cheshire, Royal-Rock, Trinity Food, a także Claustone.

Rasa beagle stała się dość mocno zróżnicowana. Jedni przedstawiciele rasy byli zbyt duzi, inni zbyt mali, spotykano beagle o gładkiej i szorstkiej sierści, rozbieżności pojawiały się również w umaszczeniu, jedne beagle były białe, a inne kolorowe. Ze względu na zbyt dużą różnorodność w roku 1890 podjęto decyzję o założeniu British Beagle Club, który miał wprowadzić w tej kwestii pewne ujednolicenie. W Ameryce również został utworzony Beagle Club, który przekształcono z czasem w National Beagle Club. Pierwsza prawdziwa wystawa miała miejsce w roku 1891. W trakcie trwania I i II wojny światowej odnotowano znaczący spadek w liczebności rasy. Na wystawie psów, która miała miejsce w 1945 roku pojawił się tylko jeden przedstawiciel rasy beagle i była to suczka Limbourne Violet. Po czym jednak podjęto działania, aby odbudować rasę, w czym swój udział miały beagle importowane z Ameryki. Wzorzec rasy beagle, który obowiązuje obecnie został opracowany w 1973 roku i jest on wiążący dla wszystkich krajów członkowskich FCI. W hodowli psów beagle widoczne są dwa kierunki. Pierwsza linia to psy typowo wystawowe i przeznaczone głównie do towarzystwa. Zaś druga linia to psy użytkowe, hodowlą których zajmują się myśliwi.

Beagle w Polsce

Mimo iż rasa psów beagle jest znana od dawna, to w Polsce zaistniała dopiero w latach 70. XX wieku. A prawdziwa hodowla rozpoczęła się z początkiem lat 90. XX wieku i to za sprawą psów sprowadzanych z Czech, Danii oraz Finlandii.

 

Jak wygląda beagle – wzorzec rasy FCI

Beagle wzorzec rasy FCI

Charakter i usposobienie psa rasy beagle

Beagle to małe psy gończe i do towarzystwa. Cechują się mocną budową, a głowa z długimi uszami dodaje im tylko uroku. Beagle to doskonały towarzysz człowieka, chętnie spędza z nim każdą chwilę i dotrzymuje kroku. Z uwagi na przeznaczenie psów uwidacznia się u nich silny instynkt łowiecki, zwłaszcza u psów z linii polujących.

Beagle są inteligentne i doskonale wiedzą czego chcą i starają się obrany cel zrealizować za wszelką cenę. Potrafią być uparte i samowolne, dlatego też w ich wychowaniu należy od początku wyznaczyć granice i nie pozwolić na ich przekraczanie, aby pies nie wszedł nam na głowę. Mają niepochamowany apetyt, za jedzeniem wskoczą wszędzie nawet na stół, czy blat kuchenny i zwędzą mięso pozostawione na obiad dla domowników. Miłość do jedzenia warto wykorzystać podczas szkolenia. Odpowiednio zmotywowane beagle są bardzo pojętne i szybko się uczą. Sesje treningowe powinny być krótkie, ale regularne. Beagle to bardzo wesołe i żywiołowe psy, chętne do zabawy z człowiekiem i innymi psami. Niezbyt dobrze znoszą samotność. Pies pozostawiony sam w domu może narobić wielu szkód, albo przez kilka godzin nieprzerwanie szczekać. Psy tej rasy nie przejawiają agresji, dlatego też chętnie nabywane są przez rodziny z dziećmi.

Beagle jest typowym psem sfornym, co oznacza, że lubią, a wręcz łakną towarzystwa innych psów. Warto o tym pamiętać kupując psa tej rasy. Beagle trzymane w pojedynkę miewają różne problemy behawioralne. Brak wsparcia innego psa sprawia, że stają się lękliwe, nadpobudliwe, a może nawet pojawić się u nich agresja lękowa. Doskonale dogadują się ze wszystkimi zwierzętami, więc wprowadzenie kolejnego psa do domowej sfory nie powinno stanowić większego problemu.  Należy pamiętać o zapewnieniu psu odpowiedniej dawki ruchu, brak aktywności fizycznej może skutkować tym, że pies będzie uciekał przy każdej nadarzającej się okazji. Wprowadzenie do codziennej rutyny zabaw z człowiekiem, gier intelektualnych, czy węchowych dodatkowo pomoże poskromić ich energię.

Pies rasy beagle

Umiejętności i predyspozycje psów rasy beagle

Beagle posiadają wrodzony talent myśliwski, bo w końcu do tego zostały stworzone. Mimo swoich niedużych rozmiarów są odważne, bardzo wytrwałe i mają niesamowity węch. Można z nimi z powodzeniem trenować nosework. Beagle znajdą także pracę w służbach przygranicznych, odpowiednio wyszkolone potrafią wykryć wszystkie nielegalne substancje. Od niedawne wykorzystywane są również w dogoterapii. Psy tej rasy mają predyspozycje również do uprawiania psich sportów takich jak: agility, flyball, czy frisbee. Pies beagle jest inteligentny, ale bywa uparty. Szkolenie psa powinno się rozpocząć jak najwcześniej. Osoby nie znające potrzeb rasy i ich predyspozycji powinny zasięgnąć pomocy, aby nie popełniać błędów w wychowaniu beagla. Złych nawyków jest ciężko oduczyć. Z pomocą idą psie przedszkola i indywidualne kursy.  Dobre rezultaty przynosi łączenie nauki z zabawą, co też przekłada się na budowanie odpowiedniej relacji między psem, a opiekunem.

Beagle

Dla kogo pies rasy beagle?

Dobrze, aby właściciel beagla był osobą aktywną i spędzał z psem wolny czas w różnoraki sposób. Pies chętnie będzie uczestniczył w długich wędrówkach, dotrzyma kroku podczas rowerowych wycieczek. Po dużym wysiłku chętnie też wyłoży się na kanapie i odda błogiemu lenistwu. Właściciel beagla powinien być aktywny, cierpliwy, konsekwentny, ale też wyrozumiały. Jeśli ktoś szuka psa, który będzie mu bezwzględnie posłuszny to beagle nie jest tego typu psem. Beagle są średnimi psami, więc doskonale odnajdą się w niewielkim mieszkaniu w bloku, jak i w domu z podwórkiem, ale trzeba zadbać o jego odpowiednie ogrodzenie, aby pies nie został uciekinierem i osiedlowym włóczęgom.

Pies beagle i dziecko

Wady i zalety posiadania beagla

Wady posiada psa rasy beagle

Zalety posiadania psa rasy beagle

trudny do opanowania silny instynkt myśliwski znakomity pies myśliwski

 

łakomy, zjada odpadki i ma tendencję do nadwagi inteligentny

 

uparty i niezależny

 

przyjaźnie nastawiony do ludzi i innych zwierząt
należy mu zapewnić odpowiednią dawkę aktywności fizycznej doskonały towarzysz spacerów i innych aktywności fizycznych
ma tendencję do ucieczek odważny
głośno szczeka, jego szczekanie przypomina wycie jego pielęgnacja nie jest problematyczna i pracochłonna

Zdrowie rasy beagle

Beagle uważane są za zdrową i długowieczną rasę psów. Mimo to również w tym przypadku istnieją pewne dolegliwości, z którymi będzie trzeba się zmierzyć, są to:

  • choroby oczu: zaćma, dysplazja siatkówki, dwurzędowość rzęs
  • bakteryjne i grzybicze infekcje uszu

Rzadziej spotykanymi dolegliwościami są:

  • MLS – zespół chińskiego beagle
  • steroidozależne zapalenie opon mózgowych i tętnic
  • dysplazja stawów biodrowych
  • padaczka

Sposób żywienia

Beagle są bardzo łakome, mają tendencję do przejadania się i nadwagi, a to z kolei będzie negatywnie wpływało na ich stan zdrowia. Psy rasy beagle nie są wybredne i nie ma koniczności stosowania jakiejś specjalistycznej diety. To właściciel decyduje czy będzie podawał swojemu psu suchą, czy mokrą karmę, czy też wdroży dietę BARF.  Kluczowe jest to, aby odpowiednio dobrać dzienną porcję do aktywności czworonoga i podzielić ją na co najmniej dwa posiłki. Dokarmianie psa odpadkami ze stołu nie jest wskazane. Pies z całą pewnością zje wszystko co mu podamy, ale może to negatywnie się odbić na jego zdrowiu. Beagle potrafią robić słodkie oczy, na które nie należy się nabierać, bo będą wymuszać jedzenie przy każdej nadarzającej się okazji. Pies szybko przybierze na wadze, a zrzucenie dodatkowych kilogramów nie będzie już takie łatwe. Jak w każdej kwestii, także w żywieniu psa należy zachować zdrowy rozsądek.

Żywienie psów rasy beagle

Pielęgnacja beagle

Zabiegi pielęgnacyjne beagla nie są kłopotliwe. Psy tej rasy co prawda linieją przez cały rok, ale tylko raz do roku linienie to jest bardziej wzmożone. Normalnie wystarczy wyczesywać go przy pomocy specjalnej szczotki, albo gumowej rękawicy raz w tygodniu. Kąpiele fundujemy tylko wtedy, gdy jest to już konieczne i należy używać specjalnych szamponów dla psów krótkowłosych. Regularnej kontroli wymagają beaglowe uszy i oczy. Sprawdzać trzeba kondycję psich łap i długość pazurów, a jeśli są za długie delikatnie je przycinać. Wprowadzenie od szczeniaka rytuału szczotkowania zębów sprawi, że będą one utrzymane w dobrej kondycji i nie będzie się na nich odkładał kamień nazębny.

Do wszystkich zabiegów pielęgnacyjnych należy przyzwyczajać psa od najmłodszych lat i robić to stopniowo, aby dobrze je kojarzył. Pamiętaj niczego nie rób na siłę, bo przyniesie to odwrotny skutek.

Budowa ciała psów rasy beagle

Budowa ciała psów rasy beagle

 

Ciekawostki o rasie

  • Królowa Elżbieta I stworzyła własną linię beagla, która nazywała się „pocket beagle”, były one dużo mniejsze od pierwotnego beagla. W kłębie ich wysokość nie przekraczała 22 cm, a niektóre były tak małe, że mieściły się w rękawiczce. Rasa wymarła w XIX wieku i mimo wielu prób rasy pocket beagle nie udało się odtworzyć.
  • Prezydent Lyndon Johnson był wielkim miłośnikiem psów rasy Beagle. Sam był właścicielem dwóch piesków o imionach Him i Her.
  • W rankingu najpopularniejszych ras psów w USA beagle zajmują czwartą pozycję.
  • Beagle zagrał główną rolę w kilku filmach: „Psie łzy”, „Dzielny pies Shiloh” i „Shiloh w opałach”. Beagle wystąpił także w filmie „Psy i koty”.

Maltańczyk

Autor: pieselekpl

Rottweiler

Autor: pieselekpl

Zostaw komentarz