Szpic miniaturowy, znany również jako Pomeranian, to rasa małego psa o długiej i puszystej sierści oraz żywym charakterze. Pomeranian stał się bardzo popularną rasą psów za sprawą najsłodszego przedstawiciela tej rasy — pieska Boo, który stał się sławny na Facebooku. Swoją popularność zawdzięcza zarówno uroczemu wyglądowi, jak i żywemu, pełnemu energii charakterowi. Choć początkowo mógł być wykorzystywany do różnych zadań, obecnie przede wszystkim pełni rolę towarzysza i pupila, ciesząc swoich właścicieli swoim urokiem i przyjaznym zachowaniem.
Skąd pochodzi szpic miniaturowy – historia rasy pomeraniana
Historia psów rasy szpic miniaturowy sięga kilku wieków wstecz i związana jest z regionem Pomeranii, który znajduje się na terenie dzisiejszej Polski i Niemiec. Początki rasy pomeranian można śledzić aż do starożytności, kiedy to psy o podobnym wyglądzie i charakterze były obecne na terenie Półwyspu Skandynawskiego. Szpic miniaturowy jest przedstawicielem szpiców niemieckich, które w XVI-wiecznych Niemczech cieszyły się dużą popularności, gdyż były bardzo wszechstronne. W zależności od wielkości szpice mogły ciągnąć wozy, zaganiać owce, pilnować obejścia, a najmniejsi przedstawiciele szpiców zajmowali się tępieniem gryzoni. W ciągu wieków były one krzyżowane z różnymi innymi rasami, w efekcie czego wyodrębnionych zostało, aż pięć odmian szpica niemieckiego. Głównym kryterium była wielkość psów. W standardzie FCI wyróżnia się szpica wilczego, dużego, średniego, małego i miniaturowego. To właśnie szpic miniaturowy stał się bezpośrednim przodkiem pomeraniana. W przeszłości szpic miniaturowy (pomeranian) pełnił funkcje stróżujące, ostrzegając przed intruzami dzięki swojemu żywemu głosowi, mimo niewielkiego rozmiaru. Ponadto, rasa ta była również często obecna w cyrkach i pokazach ulicznych. Królowa Wielkiej Brytanii Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz (1761–1818) miała bezpośredni wkład w rozpowszechnienie szpica miniaturowego. Sprowadziła z Pomorza do Anglii dwa szpice, które znacząco różniły się od obecnego pomeraniana. Jednak odpowiednia selekcja i skupienie się hodowców na konkretnych cechach, czyli głównie zminiaturyzowaniu psa, sprawiły, że szpic miniaturowy wygląda tak, jak obecnie przedstawiciele tej rasy. Rasa szpica miniaturowego, znana również jako Pomeranian, była stopniowo rozwijana i krzyżowana przez wiele wieków, zanim została oficjalnie uznana i otrzymała wzorzec rasy. Według niektórych źródeł pierwszy oficjalny wzorzec rasy Pomeranian został ustanowiony w 1891 roku w Anglii, choć istnieją również wzmianki o wcześniejszych próbach ustalenia standardu. Wzorzec rasy Pomeranian został oficjalnie zaakceptowany przez FCI w późniejszym okresie, jednak dokładna data tego wydarzenia może się różnić w zależności od źródeł.
Kiedy szpic miniaturowy pojawił się w Polsce?
Rasa szpica miniaturowego pojawiła się w Polsce prawdopodobnie w XIX wieku, lecz dokładna data nie jest łatwa do ustalenia. Rasy psów często były importowane do różnych krajów przez podróżników, handlowców, arystokrację czy inne osoby związane z międzynarodowymi kontaktami. Zważywszy na popularność rasy Pomeranian w Wielkiej Brytanii i innych krajach zachodnich, można założyć, że rasa ta została zauważona i spopularyzowana w Polsce w podobnym okresie. Z niektórych źródeł wynika, że pierwszy Pomernian w Polsce został zarejestrowany przez Ewę Uhmę, był to Ch. Sidney v. Kanta importowany z Holandii (1985). Z biegiem czasu, szpic miniaturowy zdobył sobie sympatię miłośników psów w Polsce i stał się popularnym towarzyszem oraz pupilem.
Skąd pochodzi nazwa psów rasy Pomernianan?
Nazwa Pomeranian odnosi się do regionu geograficznego, który jest kluczowym elementem w historii tej rasy psów. Pomerania to obszar leżący na terenie dzisiejszej Polski i Niemiec, nad Morzem Bałtyckim. Nazwa Pomeranian wzięła się od nazwy regionu Pomerania, gdzie psy zostały spopularyzowane. Mimo że nazwa rasy nawiązuje do regionu Pomerania, warto podkreślić, że ta rasa nie była jedynie ograniczona do tego obszaru. Rozprzestrzeniła się na wiele innych terenów, zdobywając popularność w całej Europie i na całym świecie. W Niemczech natomiast szpic miniaturowy – Pomeranian często nazywany jest „Zwergspitz”, co oznacza „mały szpic”.
Jak wygląda pies rasy pomeranian – wzorzec rasy FCI
Charakter i usposobienie
Szpice miniaturowe to rasa małych psów, które charakteryzują się żywiołowym charakterem i przyjaznym usposobieniem. Pomeraniany są inteligentne i szybko uczą się nowych rzeczy. To aktywne psy, pełne energii, które lubią się bawić, zwłaszcza ze swoim opiekunem. Ich żywiołowość może wnieść wiele radości do codziennego życia. Pomki, jak potocznie nazywane są pomeraniany, są wyjątkowo lojalne wobec swoich właścicieli. Często tworzą głęboką więź emocjonalną i są skłonne do towarzyszenia swoim ludziom przez większość dnia. Potrafią chodzić za człowiekiem krok w krok. Pomeranian lubi też oddawać się pieszczotą i wylegiwać obok swojego opiekuna. Nie ma dla niego niczego ważniejszego niż bliskość ukochanego człowieka. Chociaż są to małe psy, pomeraniany często zachowują się jak doskonali stróże. Szybko i donośnie informują opiekunów o nieznanych dźwiękach, czy zbliżających się intruzach. W tych małych pieskach drzemie ogromny potencjał i donośny głos. Szpic miniaturowy nie wie, co to znaczy być małym, jest on przekonany o tym, że jest wielki. Pomeranian nie cofnie się przed podjęciem wyzwania – czy to skok przez niewielką przeszkodę, czy wzięcie udziału w szalonych wyścigach z innymi psami w parku. Szpice miniaturowe mają silną osobowość i mogą być nieco uparte. Czasami mogą próbować przejąć kontrolę nad sytuacją, więc konsekwentne szkolenie jest ważne, aby utrzymać harmonię w relacji właściciel–pies. Mimo swojego małego rozmiaru pomeraniany potrzebują regularnej aktywności fizycznej i umysłowej. Zabawa, krótkie spacery i łatwe ćwiczenia mogą pomóc zaspokoić ich potrzeby ruchowe. Pomeraniany mają często wyrazistą i nieco ekscentryczną osobowość. Mogą wykazywać pewne dziwaczne zachowania, które są często urocze i zabawne dla ich opiekunów. Należy pamiętać, że każdy pies jest wyjątkowy i inny. Nawet wśród przedstawicieli tej samej rasy mogą pojawić się wyraźne różnice w charakterze i usposobieniu psa. Na to, jaki będzie nasz piesek, duży wpływ ma odpowiednia socjalizacja, trening i miłość ze strony opiekuna. Zapewniając szpicom odpowiednią opiekę, można liczyć na to, że ze szczeniaka pomeraniana wyrośnie zrównoważony, szczęśliwy i dobrze przystosowany do życia rodzinnego pies.
Niewielki psiak o wielkiej osobowości. Zdanie to idealnie opisuje charakter szpica miniaturowego Pomeraniana.
Stosunek Pomeraniana do dzieci
Pomeranian jest małym psem o dużej osobowości, co sprawia, że może być on dość pewny siebie i żywiołowy. Niemniej jednak większość Pomeranianów jest przyjazna i towarzyska wobec dzieci. Kiedy wprowadzasz Pomeraniana do domu z dziećmi, musisz zwrócić uwagę na kilka kwestii. Upewnij się, że Twój Pomeranian został odpowiednio zsocjalizowany z dziećmi i różnymi sytuacjami od najmłodszych lat. To pozwoli mu lepiej radzić sobie w różnych sytuacjach. Nigdy nie pozostawiaj psa i dziecka bez nadzoru. Niezależnie od rasy, interakcje między psem a dzieckiem mogą być nieprzewidywalne, więc zawsze warto mieć na oku, co się dzieje. Wytłumacz dziecku, jak zachowywać się wobec psa. Nauka szacunku i ostrożności względem zwierząt jest kluczowa. Dzieci powinny wiedzieć, że nie wolno ciągnąć psa za sierść, zbyt mocno przytulać, ani przesadnie mu dokuczać. Pomeranian różnie może reagować na hałas i ruchy dzieci. Zwracaj uwagę na sygnały stresu u psa, takie jak chowanie się, uciekanie przed dziećmi, podkulanie ogona, wycofywanie się. Jeśli widzisz, że Twój pies czuje się niekomfortowo, pozwól mu na chwilę spokoju. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pies, niezależnie od rasy, może zareagować obronnym ugryzieniem, jeśli poczuje się zagrożony lub zdominowany. Pomeranian jest mały, ale to nie oznacza, że nie może ugryźć. Dlatego ważne jest, aby dzieci były uczulane na to, jak zachowywać się wokół psa, oraz aby zawsze mieć na uwadze bezpieczeństwo i dobrostan zarówno psa, jak i dziecka.
Stosunek psa do innych zwierząt
Stosunek szpica miniaturowego do innych zwierząt może być różny w zależności od charakteru danego psa oraz od tego, jak został wcześniej zsocjalizowany. Istnieją jednak pewne ogólne tendencje, które można zauważyć w przypadku tej rasy. W odniesieniu do większych psów Pomeranian może wykazywać pewność siebie i nieustraszoność, mimo swojego niewielkiego rozmiaru. Niektóre osobniki mogą próbować się zmierzyć z większymi psami i wykazywać pewne dominujące zachowania. Ważne, aby kontrolować interakcje między małym, walecznym Pomeranianem a większymi psami, aby uniknąć potencjalnych konfliktów i zapewnić psu bezpieczeństwo. W przypadku mniejszych psów Pomeranian może być bardziej towarzyski i wykazywać większą chęć interakcji. Ogólnie rzecz biorąc, wczesna socjalizacja jest kluczowa, aby wytworzyć pozytywne i harmonijne relacje między Pomeranianem a innymi zwierzętami w domu.
Dla kogo pies pomeranian?
Szpic miniaturowy jest wspaniałym towarzyszem dla różnych rodzajów właścicieli, ale istnieją pewne cechy, które mogą sprawić, że relacja między psem a opiekunem będzie jeszcze bardziej udana. Pomeranian może być żywiołowy i uparty. Przyszły opiekun powinien być zainteresowany nauką na temat rasy i psiego zachowania. Zrozumienie potrzeb i charakterystyki szpica miniaturowego pomoże w budowaniu silnej więzi. Przyszły właściciel powinien być cierpliwy i wyrozumiały, gotowy na powtarzające się ćwiczenia i konsekwentne szkolenie. Pomeranian to mały psiak z dużą ilością energii. Opiekun powinien być gotów zapewnić mu odpowiednią aktywność podczas codziennych spacerów, a także zadbać o jego potrzeby umysłowe. Pomeranian lubi towarzystwo i uwagę swojego właściciela. Trzeba być świadomym, że szpice miniaturowe żyją dość długo, nawet do 12-16 lat. Posiadanie psa to obowiązek na wiele lat. Szpic miniaturowy (pomeranian) może być odpowiedni zarówno dla osób starszych, jak i dla singli. Jednak decyzja o posiadaniu psa powinna być dobrze przemyślana, biorąc pod uwagę indywidualne zdolności i warunki życiowe. Pomeranian to pies towarzyski i mocno przywiązany, co może być szczególnie cenne dla osób starszych, które często szukają towarzystwa i bliskości. Z racji niewielkiego rozmiaru, Pomeranian jest łatwiejszy do obsługi, co może być korzystne dla osób starszych, które mogą mieć pewne ograniczenia fizyczne. Chociaż Pomeranian potrzebuje aktywności, jego rozmiar sprawia, że dawki ruchu mogą być dostosowane do możliwości osoby starszej. Z racji niewielkiego rozmiaru, Pomeranian jest odpowiedni do mieszkań o różnych rozmiarach, co może być istotne dla singli, którzy mieszkają w mniejszych przestrzeniach.
Szczeniak Pomeranian
Szczeniak rasy Pomeranian, jak każdy szczeniak potrzebuje szczególnej troski i uwagi w pierwszych miesiącach życia. Typowy miot Pomeranianów może składać się z 2 do 5 szczeniąt, choć liczba ta może się różnić. Odebranie szczeniaka od matki zależy od kilku czynników. W większości przypadków, szczeniaki nie powinny być oddzielane od matki przed ukończeniem 8 tygodni życia. W tym okresie szczenięta uczą się od matki ważnych zachowań społecznych oraz otrzymują cenne mleko matki, które jest istotne dla ich prawidłowego rozwoju. Wczesna socjalizacja z innymi psami, ludźmi i różnymi sytuacjami pomoże wychować pewnego siebie i towarzyskiego psa. Dobra jakość żywienia jest istotna dla prawidłowego wzrostu i zdrowego rozwoju szczeniaka. Pamiętaj, że pierwsze miesiące życia szczeniaka to okres kształtowania charakteru i zdrowych nawyków. Dobra opieka, miłość i cierpliwość położą podwaliny pod długotrwałą i szczęśliwą relację z Twoim pupilem.
Umiejętności i predyspozycje pomeraniana
Psy rasy Pomeranian mogą wydawać się małe i urocze, ale mimo swojego rozmiaru mają pewne umiejętności i predyspozycje, które można rozwijać i wykorzystywać w różnych dziedzinach. Pomeraniany są psami do towarzystwa, co oznacza, że lubią spędzać czas ze swoimi opiekunami. Ich żywiołowość sprawia, że są doskonałymi towarzyszami do aktywności umysłowej, takiej jak nauka sztuczek, czy zabawy intelektualne. Łamigłówki, ukrywanie przysmaków czy gry umysłowe mogą dostarczyć Pomeranianowi stymulacji intelektualnej i fizycznej. Mimo swojego małego rozmiaru Pomeranian może doskonale się odnaleźć jako zawodnik agility. Szpice miniaturowe są bardzo zwinne i inteligentne, co sprawia, że mogą doskonale radzić sobie na torze przeszkód. Pomeranian, ze swoją zręcznością i żywiołowością, może być idealnym partnerem do dog dancingu. Sport ten polega na wykonywaniu synchronicznych układów tanecznych w parze z psem.
Podczas szkolenia Pomeranianów warto pamiętać o kilku zasadach:
- Pozytywne wzmocnienie. Szpic miniaturowy reaguje dobrze na pozytywne wzmocnienia, takie jak smakołyki i pochwały. W ten sposób można zmotywować go do współpracy.
- Krótkie sesje. Ze względu na ich żywiołowość i energię, lepiej prowadzić krótkie, intensywne sesje szkoleniowe, aby uniknąć znudzenia.
- Konsekwencja i cierpliwość. Opiekun musi wykazywać się konsekwencją i dużą cierpliwością w szkoleniu Pomeranianów, które są dość uparte.
Pamiętaj, że każdy pies ma swoją osobowość i tempo nauki. Dlatego ważne jest, aby dostosować metodę szkolenia do indywidualnych potrzeb i charakteru Twojego Pomeraniana.
Szpic miniaturowy (Pomeranian) wady i zalety
Każdy pies, niezależnie od rasy, ma swoje indywidualne cechy i charakter. Właściwe szkolenie, socjalizacja i opieka pomogą w maksymalnym wykorzystaniu zalet i łagodzeniu ewentualnych wad Pomeraniana.
Wady posiadania psa rasy Pomeranian | Zalety posiadania psa rasy Pomeranian |
łatwo się podnieca i ekscytuje | wesoły i energiczny |
bywa dominujący wobec innych psów | odważny i pewny siebie |
nieufny wobec obcych | inteligentny |
uparty | szybko się uczy |
głośny i często szczeka | chętny do współpracy z człowiekiem |
sierść wymaga codziennej pielęgnacji | nie linieje |
wrażliwy na dłuższe okresy samotności | piesek niedużych rozmiarów |
nie wymaga bardzo dużej aktywności | |
stosunkowo tani w utrzymaniu |
Zdrowie i najczęstsze choroby szpica miniaturowego
Pomeranian, czyli szpic miniaturowy, to rasa psa o ogólnie dobrym zdrowiu, ale jak każda rasa, ma swoje charakterystyczne problemy zdrowotne, które warto mieć na uwadze. W wieku około 6-12 miesięcy pomeranian przechodzi okres dojrzewania, zarówno fizycznego, jak i umysłowego. W tym czasie ważne jest zapewnienie odpowiedniej diety, ruchu i treningu. Pomeranian to mała rasa, więc w okolicach 8-10 roku życia można zauważyć u psa pierwsze oznaki starzenia się. Starsze pomeraniany mogą być mniej aktywne, ale nadal potrzebują troski i regularnych wizyt u weterynarza.
Najczęstsze problemy zdrowotne:
- problemy z zębami, tendencja do odkładania się kamienia nazębnego; brak odpowiedniej kontroli może skutkować wypadaniem zębów u bardzo młodych psów;
- problemy z oczami, pomeraniany są narażone na schorzenia oczu, takie jak zaćma, zaawansowana retinopatia i zapalenie spojówek;
- wypadanie rzepki kolanowej;
- alergie skórne, mogą prowadzić do swędzenia i utraty sierści;
- problemy z tarczycą, niedoczynność tarczycy;
- problemy z oddychaniem.
Ważne jest, aby monitorować zdrowie swojego pomeraniana i regularnie odwiedzać weterynarza. Wczesna diagnoza i odpowiednia opieka mogą pomóc w minimalizacji potencjalnych problemów zdrowotnych i zapewnieniu długiego, zdrowego i szczęśliwego życia dla Twojego pupila.
Sposób żywienia
Sposób żywienia pomeraniana jest ważnym elementem dbania o jego zdrowie i dobre samopoczucie. Warto wybierać wysokiej jakości, zbilansowaną karmę dla małych ras, która spełnia potrzeby żywieniowe pomeranianów. Może to być karma sucha lub mokra. Należy czytać etykiety i wybierać karmy o odpowiedniej zawartości białka, tłuszczu, witamin i minerałów. Ilość karmy zależy od wieku, aktywności i kondycji Twojego psa. Ważne jest, aby nie przekarmiać, ale też nie podawać zbyt małej ilości jedzenia. Pomeraniany mogą być karmione 3-4 razy dziennie, najlepiej o stałych porach. Szpice miniaturowe, mimo niewielkich rozmiarów cieszą się dość dobrym apetytem. Jednak mogą zdarzyć się bardziej wybredne osobniki. Pomeraniany są podatne na przybieranie na wadze. Dlatego ważne jest kontrolowanie ilości kalorii w diecie i monitorowanie ich wagi. Regularna aktywność fizyczna i odpowiednia dawka karmy pomogą uniknąć problemów z nadwagą. Nagła zmiana diety może prowadzić do problemów żołądkowych. Jeśli planujesz zmianę karmy, wprowadzaj ją stopniowo. Do diety pomeraniana można wprowadzać niewielkie ilości zdrowych przysmaków, owoców i warzyw, które są bezpieczne dla psa. Zabrania się podawać psom czekolady, cebuli, czosnku i innych toksycznych produktów.
Pielęgnacja pomeraniana
Do wszelkich czynności pielęgnacyjnych należy przyzwyczajać psa od szczeniaka. Wówczas wykonywanie jakichkolwiek zabiegów nie będzie problematyczne. Pomeranian ma gęstą, długą sierść, która wymaga regularnego czesania. Czesanie można wykonywać kilka razy w tygodniu, aby uniknąć plątania i tworzenia się kołtunów. Używaj miękkiej szczotki i grzebienia, aby delikatnie rozczesywać sierść. Niektórzy właściciele decydują się na przycinanie sierści w celu ułatwienia pielęgnacji. Jeśli zdecydujesz się obciąć pomaeraniana, warto skonsultować się z profesjonalnym groomerem, aby zachować odpowiedni kształt i długość sierści. Pomeraniany nie wymagają częstego kąpania, ponieważ nadmierna kąpiel może prowadzić do uszkodzenia warstwy ochronnej skóry i wypadania sierści. Kąpanie raz na 2 miesiące lub w razie potrzeby wystarczy. Wybieraj delikatne szampony dla psów. Pamiętaj, aby po kąpieli dobrze wysuszyć psa. Pomeranian ma gęsty podszerstek, pozostawienie mokrej sierści może powodować problemy skórne. Regularne czyszczenie zębów jest ważne dla zapobiegania problemom z uzębieniem. Możesz używać specjalnych szczoteczek i past do zębów dla psów lub innych akcesoriów do higieny jamy ustnej. Nigdy nie używaj past do zębów dla ludzi! Regularnie sprawdzaj uszy pomeraniana pod kątem nadmiernego nagromadzenia się woskowiny, zaczerwienienia czy nieprzyjemnych zapachów. Delikatnie czyść uszy wilgotnym wacikiem lub chusteczką. Oczy pomeranianan również trzeba monitorować i w razie potrzeby przemywać wilgotnym wacikiem. Jeśli zauważysz zaczerwienienie, łzawienie lub inne nieprawidłowości, skonsultuj się z weterynarzem. Pomeraniany mają problem z samoistnym ścieraniem pazurów. Dlatego też trzeba regularnie sprawdzać ich długość i w razie konieczności delikatnie je skracać. Wszystkie opisane wyżej czynności pielęgnacyjne pomogą zachować piękny wygląd i dobre samopoczucie Twojego pupila.