Berneński pies pasterki to wyjątkowa rasa psa, która wzbudza zachwyt swoją majestatyczną budową i serdecznym charakterem. Berneńczyki, bo tak potocznie nazywa się tę rasę, cechują się piękną trójkolorową szatą, a także inteligencją, co sprawia, że są doskonałymi towarzyszami.
Pójdź na skróty
Skąd pochodzi Berneński pies pasterski? – historia rasy
Berneński pies pasterki ma długą i fascynującą historię, co potwierdzają liczne wykopaliska. W trakcie odkryć archeologicznych w dzisiejszej Szwajcarii archeolodzy odnaleźli glinianą lampkę z Vindonissa, na której widoczna była podobizna psa z długą sierścią i charakterystycznie zakręconym ogonem. Z kolei podczas wykopalisk w okolicach jeziora Zurychskiego odnaleziono czaszkę psa z epoki brązy, zbliżoną wyglądem do czaszki obecnego berneńczyka. Berneński pies pasterki pochodzi z malowniczego regionu Berno w Szwajcarii. Miejsce to otoczone przepięknymi Alpami stanowiło idealne środowisko do hodowli psów pasterskich, których głównym zadaniem było pomaganie w pracy na farmach i wypasie bydła. Przyjmuje się, że protoplastą rasy był dużych rozmiarów dog tybetański, który był łączony z psami żyjącymi w tym czasie na terenie Szwajcarii. Początkowo powstała rasa psów była określana mianem psów alpejskich, które miewały różne umaszczenie. Niekiedy spotykano psy jednolite albo łaciate z dużą domieszką bieli i rudości. Choć najbardziej pożądane były psy o czarnym umaszczeniu. W dawnych czasach wierzono, że czarny kolor odpędza złe duchy. W ten też właśnie sposób umaszczenie obecnego berneńskiego psa pasterskiego zostało ujednolicone. Rasa ta rozwijała się głównie w niewielkich górskich wioskach, co niestety sprawiło, że niewiele osób o niej wiedziało. W efekcie czego pod koniec XIX wieku najbardziej znanym szwajcarskim psem był bernardyn. Trójkolorowy pies pasterski zachował się na południe od Berna, u podnóży góry Gantrisch, a także w małej wiosce Durrbach. Psy wykorzystywane były głównie do pilnowania gospody i obejścia, a szczeniaki chętnie były kupowane przez odwiedzających to miejsce. Początkowo nikt nie kontrolował hodowli berneńskich psów pasterskich, a ich popularność była niewielka, przez co o mały włos rasa ta nie wyginęła. Poważną hodowlą psów tej rasy zajął się dopiero kynolog Fritz Probst, która była kontynuowana przez grupę hodowców z Burgdorfu. Dopiero w 1902 roku psy z okolic Berna po raz pierwszy pojawiły się na wystawie. A od 1910 roku po naciskach Szwajcarskiego Towarzystwa Kynologicznego obowiązuje nazwa rasy berneński pies pasterski. Inną ważną postacią w rozwoju berneńczyków był prof. Albert Heim, który zajmował się ich oceną. Promował on psy o trójkolorowym umaszczeniu i zrównoważonym charakterze. W ciągu wieków Berneński pies pasterki przeszedł wiele zmian. Wpływ na tę rasę mieli miejscowi hodowcy, którzy selekcjonowali psy o najlepszych cechach do pracy na gospodarstwach, jak również do transportu i przewożenia towarów wozami konnymi. Z biegiem czasu, Berneńscy psi pasterze stali się również towarzyszami rodzin, co doprowadziło do dalszej ewolucji rasy, szczególnie w kierunku poprawy ich charakteru i przyjazności wobec ludzi.
Kiedy berneński pies pasterski pojawił się w Polsce?
Mimo iż pierwsza suczka rasy berneńczyk trafiła do Polski w 1979 roku z Czech, nie miała ona większego wpływu na rozwój i zwiększenie popularności rasy. Berneński pies pasterki zyskał na popularności w Polsce w latach 90. XX wieku, gdy zaczęto importować te psy z krajów ościennych, głównie z Niemiec i Szwajcarii. Ich imponujący wygląd i przyjacielski charakter przyciągnęły uwagę polskich miłośników psów, co doprowadziło do powstania pierwszych hodowli w Polsce. Od tego czasu rasa zyskała na popularności i zdobyła wielu zwolenników, stając się cenionym towarzyszem i psim stróżem w polskich domach i rodzinach.
Skąd pochodzi nazwa rasy Berneński pies pasterski?
Nazwa rasy berneński pies pasterki (berner sennenhund) ma swoje korzenie w historii i regionie pochodzenia tej rasy. Nazwa sennenhund odnosi się do grupy psów pasterskich, które były wykorzystywane przez pasterzy w Szwajcarii. Sennenhund pochodzi od niemieckiego słowa „senn”, które oznacza „pasterz”, oraz „hund”, co znaczy „pies”. Nazwa berneński pies pasterki nawiązuje bezpośrednio do regionu Berno w Szwajcarii. Pies ten był często wykorzystywany do pilnowania i pomagania w pracy na farmach w okolicach Berna. To właśnie stąd wzięła się nazwa berneński pies pasterki, która obecnie jest powszechnie używana na całym świecie, aby identyfikować tę piękną i przyjazną rasę.
Jak wygląda Berneński pies pasterski? – wzorzec rasy FCI
Charakter i usposobienie berneńskiego psa pasterskiego
Berneński pies pasterki jest znany ze swojego łagodnego i przyjacielskiego usposobienia. To pies, który uwielbia być w towarzystwie ludzi i często wykazuje się wyjątkowym przywiązaniem do swojej rodziny. Jest towarzyski, ciepły i łatwo nawiązuje więzi emocjonalne z właścicielami. Mimo swojej imponującej wielkości Berneński pies pasterki jest również spokojny i zrównoważony. Zazwyczaj nie jest nadmiernie aktywny ani agresywny. To pies, który lubi spędzać czas na świeżym powietrzu, szczególnie w towarzystwie swojej rodziny, ale nie jest nadmiernie wymagający pod względem aktywności fizycznej. Oczywiście, regularne spacery i aktywność są ważne dla jego zdrowia, ale nie jest to rasa, która potrzebuje intensywnego wysiłku. Ze względu na swoją lojalność i naturalny instynkt opiekuńczy, berneńczyk może być świetnym psem stróżującym. Jest czujny i wobec obcych może zachowywać się ostrożnie, co czyni go dobrym stróżem i obrońcą rodzinnego domu.
Stosunek psa do dzieci
Berneński pies pasterki ma zazwyczaj bardzo przyjazny stosunek do dzieci w różnym wieku, dostosowując się do ich potrzeb i zachowań. Wobec najmłodszych dzieci często wykazuje wyjątkową cierpliwość i delikatność. Potrafi być spokojny i ostrożny w ich obecności, unikając gwałtownych ruchów czy hałaśliwego zachowania. Trzeba jednak pamiętać, że berneńczyk to duży pies, który nie zawsze jest świadomy swojej siły i gabarytów, przez co nawet niechcący może zrobić młodszym dzieciom krzywdę. Dlatego też zabawy dzieci z psem zawsze powinny się odbywać pod nadzorem osoby dorosłej. Należy nauczyć dziecko i psa podstawowych reguł i delikatności. Dla starszych dzieci berneńczyk może być doskonałym towarzyszem zabaw i aktywności na świeżym powietrzu. Chętnie bierze udział w różnego rodzaju zabawach i ćwiczeniach fizycznych. Warto jednak pamiętać, że jak w przypadku każdej rasy, indywidualne zachowanie psa może różnić się w zależności od jego charakteru, wychowania i socjalizacji. Ważne jest, aby zawsze nadzorować interakcje między psem a dziećmi, niezależnie od wieku, oraz zapewnić odpowiednie szkolenie i edukację, aby stworzyć bezpieczne i harmonijne relacje między nimi.
Stosunek psa do innych zwierząt
Berneński pies pasterki jest ogólnie przyjazny wobec innych psów. Ma tendencję do nawiązywania pozytywnych interakcji z innymi psami, zwłaszcza jeśli został dobrze socjalizowany od szczenięcia. Jednak ze względu na swoją imponującą wielkość, może wydawać się nieco nieśmiały lub niezdarny, co nie zawsze jest rozumiane przez mniejsze rasy. Tradycyjnie Berneński pies pasterki był używany do opieki nad zwierzętami gospodarskimi, takimi jak krowy i owce. Dlatego często ma naturalną zdolność do pracy z innymi zwierzętami na farmach. Bardzo ważne jest zapoznawanie berneńczyka z innymi zwierzętami od najmłodszych lat. Im lepiej zostanie przeprowadzony proces socjalizacji, tym lepiej pies będzie odnajdywał się w różnych sytuacjach. Zdarza się, że berneńczyk próbuje gonitwy za kotami lub innymi szybko poruszającymi się zwierzętami. Dlatego ważne jest, aby nadzorować interakcje między nim a mniejszymi zwierzętami.
Dla kogo pies rasy berneńczyk?
Berneński pies pasterki jest znany ze swojego łagodnego usposobienia i przywiązania do rodziny, co czyni go idealnym wyborem dla rodzin z dziećmi. Ich cierpliwość i przyjazność sprawiają, że są doskonałymi kompanami dla młodszych członków rodziny. Psy tej rasy czerpią radość z bycia częścią rodziny i potrzebują regularnej uwagi i interakcji. Berneńczyki lubią spędzać czas na świeżym powietrzu i mogą pomóc w opiece nad innymi zwierzętami gospodarskimi. To doskonała rasa dla osób, które posiadają gospodarstwo, albo dom z dużym ogrodem. Choć Berneński pies pasterki nie jest nadmiernie wymagający pod względem aktywności fizycznej, lubią spędzać czas na spacerach i zabawach. Dla osób aktywnych fizycznie ta rasa może być doskonałym partnerem w rozmaitych aktywnościach na świeżym powietrzu. Ze względu na swoją imponującą wielkość wymagają konsekwentnego szkolenia i socjalizacji. Posiadanie doświadczenia w szkoleniu psów może być pomocne w zapewnieniu, że pies będzie posłuszny i dobrze wychowany. Berneński pies pasterki może być odpowiedni dla różnych właścicieli, ale warto pamiętać, że każdy pies ma swoje indywidualne potrzeby i charakter. Kluczem do udanej relacji z tą rasą jest odpowiednie szkolenie, regularna aktywność fizyczna i miłość do zwierząt.
Szczeniak berneńczyk
Typowo w miocie Berneńskiego psa pasterki rodzi się od 5 do 10 szczeniąt, choć to może się różnić w zależności od danej suki i okoliczności. Szczenięta tej rasy są stosunkowo duże i krępe. Ich waga przy narodzinach wynosi zazwyczaj od 400 do 700 gramów. Trzeba pamiętać, że wyrosną one na potężne psy. W pierwszych tygodniach życia szczenięta są całkowicie zależne od matki. Karmią się jej mlekiem, które dostarcza im niezbędnych składników odżywczych. Szczenięta berneńskiego psa pasterki są ciekawskie i aktywne od najmłodszych dni. Ważne jest, aby zapewnić im możliwość socjalizacji z ludźmi i innymi psami już od tego okresu, aby kształtować ich pozytywną postawę i umiejętności społeczne. Małe berneńczyki potrzebują odpowiedniej ilości zabawy i interakcji, aby rozwijać swoje zdolności fizyczne i psychiczne. Należy pamiętać, że każde szczenię jest inne i może mieć swoje własne potrzeby i charakter. Warto poświęcić czas i uwagę, aby zapewnić im właściwą opiekę, miłość i stymulację, aby stały się zdrowymi, szczęśliwymi i dobrze wychowanymi psami w przyszłości.
Umiejętności i predyspozycje
Berneńskie psy pasterskie to rasa, która posiada wiele imponujących umiejętności i predyspozycji. Są one znane ze swojej inteligencji, siły oraz przyjaznego charakteru, co czyni je doskonałymi do wielu zadań i aktywności. Berneński pies pasterki ma w sobie instynkty pasterskie i bywa wykorzystywany do pilnowania i kierowania stadami bydła. To psy, które potrafią działać z determinacją i zręcznością. Ze względu na swoją siłę i wytrzymałość, berneńczyki są często szkolone jako psy ratownicze. Wykorzystywane są w poszukiwaniach i akcjach ratunkowych na terenach górskich. Ich instynkt opiekuńczy sprawia, że są również doskonałymi psami stróżującymi. Potrafią być czujne i reagować na obce sytuacje, chroniąc rodzinę i dom.
Szkolenie Berneńskiego psa pasterskiego najlepiej rozpocząć już w młodym wieku. Są to inteligentne psy, które szybko uczą się nowych komend i zachowań. Konsekwentne, pozytywne szkolenie oparte na nagrodach i pochwałach jest najlepszym podejściem. Warto również zwracać uwagę na ich socjalizację, aby były przyjazne wobec ludzi i innych zwierząt. Berneńczyki lubią aktywnie spędzać czas. Oznacza to, że można z nimi trenować różne psie sporty. Trzeba jednak wziąć pod uwagę to, że to duże psy o sporej masie, więc nie są zbyt zwinne. Berneńskie psy pasterskie często uczestniczą w zawodach obedience, dogtrekkingu, czy cartingu ciągnięcia wózków. Berneńczyki mogą też pracować jako psy terapeutyczne. Berneński pies pasterki to wszechstronna i utalentowana rasa, która potrzebuje wyzwań i aktywności, aby zachować zdrowie i szczęście. Dla właścicieli gotowych do inwestycji czasu i uwagi, ta rasa może stać się doskonałym partnerem w różnych dziedzinach.
Berneński pies pasterski wady i zalety
Berneńczyk znany ze swojego imponującego wyglądu i przyjaznego charakteru ma swoje własne wady i zalety, które warto wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o posiadaniu tej rasy.
Wady posiadania Berneńskiego psa pasterskiego (Berneńczyka) | Zalety posiadania Berneńskiego psa pasterskiego (Berneńczyka) |
duży rozmiar i masa | przyjazny i łagodny charakter |
wysoka podatność na problemy zdrowotne | silne instynkt opiekuńczy |
wymaga regularnej aktywności fizycznej | łatwo nawiązuje dobre relacji z dziećmi |
gęsta sierść wymaga odpowiedniej pielęgnacji, dość mocno linieje | sprawdza się jako pies towarzyszący i stróżujący |
skłonność do zbierania odpadków | może być wykorzystywany w różnych dyscyplinach sportowych |
krótka długość życia – średnio 6-8 lat | przystosowuje się do życia zarówno na wsi, jak i w mieście |
kosztowny w utrzymaniu |
Zdrowie i najczęstsze choroby Berneńczyków
Berneńskie psy pasterskie, podobnie jak wiele innych ras, mogą cieszyć się dobrym zdrowiem, ale są również podatne na pewne choroby i schorzenia:
- choroby oczu, podwinięcie lub wywinięcie powiek
- dysplazja stawów biodrowych i łokciowych
- rozszerzenie i skręt żołądka
- padaczka
- problemy z sercem, takie jak wrodzone wady serca i choroba zastawki mitralnej
- problemy z nerkami, kłębuszkowe zapalenie nerek oraz dysplazja nerkowa
- nowotwory, w tym histiocytoza złośliwa, chłoniak i guz kostny.
Histiocytoza to choroba stanowiąca najczęstszą przyczynę śmierci wśród Berneńskich psów pasterskich, nawet 40%.
Sposób żywienia
Sposób żywienia Berneńskich psów pasterskich jest kluczowym aspektem zapewnienia im zdrowego i aktywnego życia. Należy zadbać o odpowiednio zbilansowaną dietę, która będzie zawierała wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Oznacza to dostarczanie psu z każdym posiłkiem odpowiedniej ilości białka, tłuszczu, węglowodanów, witamin i minerałów. Wybieraj karmy wysokiej jakości, które są dostosowane do potrzeb psów dużych rozmiarów. Możesz wybierać zarówno karmę suchą, jak i mokrą, ale ważne jest, aby była odpowiednio zbilansowana. Dawkowanie zależy od wieku, aktywności fizycznej i indywidualnych potrzeb psa. Warto dokładnie czytać etykiety karm i stosować się do zaleceń producenta. Przekarmiając psa bardzo szybko można doprowadzić do problemów z nadwagą. W razie jakichkolwiek problemów można skonsultować się z weterynarzem w celu ustalenia odpowiedniej ilości jedzenia. Regularne godziny karmienia, wyrabiają stały rytm dnia u psa. Wielu opiekunów zastanawia się, ile razy dziennie powinien jeść pies?, wszystko zależy od wieku naszego czworonoga. Berneńskie psy pasterskie są podatne na skręt żołądka, co może być bardzo groźne. Chcąc zapobiec temu problemowi, unikaj nadmiernego wysiłku po jedzeniu i podawania jedzenia zaraz po intensywnym wysiłku. Tak jak wiele innych ras, berneńczyki mogą być podatne na alergie pokarmowe. Jeśli zauważysz objawy alergii, takie jak świąd, biegunka lub wymioty, zastanów się jakie zmiany zostały wprowadzone w diecie psa. Warto eliminować poszczególne produkty albo od razu skonsultować się z weterynarzem, aby ustalić odpowiednią dietę.
Pielęgnacja Berneńskich psów pasterskich
Berneńskie psy pasterskie lepiej znoszą chłodniejsze temperatury niż upały. W upalne dni unikaj długich spacerów i zapewnij psu stały dostęp do świeżej wody. Berneńczyki to psy pasterskie, więc doskonale się odnajdują zimą, gdy na dworze jest dużo chłodniej. Trzeba jednak dbać o to, aby ich sierść nie była non stop mokra, bo może to prowadzić do przeziębienia psa. Psy tej rasy mają długą i gęstą sierść, dlatego regularne szczotkowanie jest niezbędne, aby uniknąć plątania się włosów. Psy przebywające sporą część na dworze linieją najczęściej dwa razy do roku, z kolei psy mieszkające w domu mogą linieć nawet cały rok, z tym że nie jest ono aż tak intensywne. Na szczególną troskę zasługuje sierść w okolicach uszu, pod pyskiem, na tylnych łapach i ogonie. W tych miejscach sierść jest bardzo gęsta i najłatwiej powstają kołtuny. Jeśli do tego dojdzie, należy delikatnie je rozplątać, albo rozczesać przy pomocy drobnego grzebienia. Do wyczesywania berneńczyków doskonale sprawdza się szczotka pudlówka. Po spacerach warto robić dokładny przegląd sierści nie tylko pod kątem ewentualnych kleszczy, ale również po to, aby usunąć wplątane źdźbła trawy czy rzepy. Berneńczyki nie wymagają częstych kąpieli. Najlepiej kąpać psa dopiero wtedy, gdy pies jest naprawdę brudny lub nieprzyjemnie pachnie, albo jak przygotowujecie się do wystawy. Do kąpieli należy używać specjalnych szamponów, warto też wyposażyć się w odżywki ułatwiające rozczesywanie. Gęsta sierść berneńczyków dość długo schnie, więc od najmłodszych lat można przyzwyczajać szczeniaka do suszenia po kąpieli. Nie trzeba mieć do tego specjalnej suszarki, wystarczy taka, która ma możliwość regulacji temperatury i siły nawiewu. Uszy berneńczyka są zwisające, co może przyczyniać się do powstawania infekcji. Zaleca się regularne ich sprawdzanie i czyszczenie w razie potrzeby, czyli jak zauważycie, że gromadzi się w nich nadmiar woskowiny. Do tego celu najlepiej używać specjalnych płynów lub chusteczek nawilżających. Należy również pamiętać o regularnym przycinaniu pazurów psa, jeśli są za długie i czyszczeniu zębów. Wszelkie zabiegi pielęgnacyjne są niezwykle ważne, aby utrzymać psa w dobrej kondycji. Warto rozpocząć je jak najwcześniej już w okresie szczenięcym, aby pies się do nich przyzwyczaił i cierpliwie pozwalał na ich wykonywanie.
Budowa ciała psa rasy Berneński pies pasterski