Opiekunowie suczek powinni to zrozumieć. Pewnie nie każdy, ale są osoby które spotkały się z sytuacją, gdy ich ukochana suczka wykazuje zachowania kopulacyjne. Zachowania suczek mogą przejawiać się w różny sposób. Niekiedy suczki kopulują z poduszkami, domownikami, albo innymi psami. Wtedy pojawia się pytanie, co naprawdę kryje się za tymi działaniami. Jako pasjonatka psów, postanowiłam zgłębić ten temat, by lepiej zrozumieć naturę tych zachowań. Początkowo mogą one wydawać się zabawne, ale tak naprawdę są bardzo kłopotliwe. Chciałabym podzielić się z Wami moimi spostrzeżeniami na temat tego, dlaczego nasze czworonożne przyjaciółki mogą zachowywać się w taki sposób.

Przyczyny zachowań kopulacyjnych u suk

• Zachowania kopulacyjne u suk często mają podłoże hormonalne. Hormony, takie jak estrogen i progesteron, odgrywają kluczową rolę w regulacji tych zachowań, zwłaszcza w okresach rui. Jednakże, nie wszystkie przypadki można wyjaśnić tylko zaburzeniami hormonalnymi.
• Stres i nadmierna ekscytacja, czy frustracja to kolejne czynniki, które mogą prowadzić do zachowań kopulacyjnych. Suczki, które nie mają możliwości rozładowania nagromadzonej energii przez zabawę, ćwiczenia fizyczne czy interakcje z innymi psami, mogą przejawiać te zachowania jako sposób na złagodzenie napięcia. Również, sytuacje stresowe mogą wywołać podobne reakcje, jako mechanizm radzenia sobie z niepokojem. Z czasem zachowanie to może stać się wyuczone i pojawiać się w każdej stresującej dla suczki sytuacji.
• Dominacja i hierarchia społeczna do niedawna były bardzo poważnie rozważane. W świecie psów, porządek społeczny odgrywa bardzo ważną rolę, a takie zachowania mogły służyć jako narzędzia do ustalania lub potwierdzania pozycji w grupie. Obecnie zachowania kopulacyjne suczek nie są rozpatrywane w kategorii dominacji zwłaszcza w relacjach psio-ludzkich.

Kiedy suczka kopuluje jak pies?

Zachowania kopulacyjne u suk mogą ujawniać się w różnych kontekstach, zależnie od interakcji i środowiska. Gdy suczki wchodzą w interakcję z innymi psami, takie zachowania mogą służyć jako forma komunikacji społecznej, wyrażając dominację, podporządkowanie lub zwykłą formę zaczepki i zabawę. Nie zawsze są one związane z dążeniem do rozmnażania, ale mogą odzwierciedlać złożone relacje społeczne w świecie psów. Zawsze jednak należy kontrolować taką sytuację i obserwować reakcje bawiących się psów.

Interakcje z ludźmi i przedmiotami domowymi także mogą prowokować te zachowania. W przypadku ludzi, psy mogą wykazywać takie działania jako próbę przyciągnięcia uwagi, forma zaczepki. Do niedawna rozpatrywano jeszcze aspekt dominacji, ale ta teoria przez wielu już dawno została obalona. Natomiast przedmioty domowe, jak poduszki czy zabawki, mogą służyć jako zastępcze obiekty dla wyładowania nagromadzonej energii seksualnej lub stresu.

Środowisko i sytuacja znacząco wpływają na te zachowania. W stresujących sytuacjach lub w nowym otoczeniu, suczki mogą wykazywać zwiększoną tendencję do zachowań kopulacyjnych jako sposobu na radzenie sobie z niepewnością. Różnice te podkreślają, jak ważne jest zrozumienie indywidualnych potrzeb i osobowości naszych psów, aby móc adekwatnie reagować i zapewnić im odpowiednie wsparcie.

Skutki takiego zachowania i jak sobie z tym radzić?

Zachowania kopulacyjne, choć często naturalne, mogą mieć konsekwencje dla zdrowia psychicznego i fizycznego suczki, zwłaszcza gdy są nadmierne lub obsesyjne. Może to prowadzić do stresu, frustracji, a nawet urazów fizycznych. Właśnie dlatego ważne jest odpowiednie zarządzanie tymi zachowaniami.

Metody modyfikacji zachowania mogą obejmować trening na bazie pozytywnego wzmacniania, zajęcia zwiększające spokój i skupienie, a także strategie mające na celu zmniejszenie nadmiaru energii. W niektórych przypadkach, kiedy zachowania te wynikają z zaburzeń hormonalnych, warto udać się do weterynarza i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Wskazane jest szukanie profesjonalnej pomocy zwłaszcza, gdy samodzielne próby modyfikacji zachowań nie przynoszą oczekiwanych efektów lub gdy zachowania te mają negatywny wpływ na życie psa i jego rodziny. Behawioryści zwierzęcy czy weterynarze specjalizujący się w zachowaniach zwierząt mogą zaoferować indywidualne podejście i wsparcie.