Choroba Cushinga, zwana także nadczynnością kory nadnerczy, to jedna z najczęstszych chorób endokrynologicznych występujących u psów. Stan ten jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem kortyzolu przez nadnercza, co prowadzi do szeregu poważnych objawów i zaburzeń metabolicznych. Pomimo że diagnoza choroby Cushinga może być wyzwaniem, odpowiednie leczenie może znacząco poprawić jakość życia psa i złagodzić występujące objawy. Warto zatem przyjrzeć się bliżej przyczynom, objawom, sposobie diagnozowania i dostępnym metodą leczenia zespołu Cushinga u psa.

Czym jest choroba Cushinga u psów?

Choroba Cushinga, nazywane także zespołem Cushinga, albo nadczynnością kory nadnerczy u psa, to schorzenie endokrynologiczne charakteryzujące się nadmiernym wydzielaniem hormonu kortyzolu przez nadnercza. Kortyzol odgrywa ważną rolę w organizmie psa, regulując reakcje na stres, metabolizm, funkcjonowanie układu immunologicznego oraz równowagę elektrolitową. Jednak nadmiar tego hormonu może wywołać szereg poważnych objawów i zaburzeń zdrowotnych u naszych czworonożnych przyjaciół.

Przyczyny choroby Cushinga u psa

Wiele czynników może przyczynić się do wystąpienia zespołu Cushinga u psa, a rozpoznanie odpowiedniej przyczyny stanowi kluczowy krok w skutecznym leczeniu.

• Nadczynność przysadki mózgowej wtórna. Najczęstszą przyczyną choroby Cushinga u psów jest wtórna nadczynność przysadki mózgowej. W tym przypadku przysadka mózgowa produkuje zbyt dużo hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), który stymuluje nadnercza do wzmożonej produkcji kortyzolu. Bezpośrednią przyczyną takiego stanu może być guz przysadki lub inne zmiany w mózgu, które wpływają na jej działanie.

• Nadczynność nadnerczy pierwotna. Inną przyczyną choroby Cushinga u psów może być pierwotna nadczynność nadnerczy. W tym przypadku nadnercza same generują zbyt dużą ilość kortyzolu niezależnie od sygnałów pochodzących z przysadki mózgowej. Przyczyną tego stanu mogą być różnego rodzaju choroby lub guzy nadnerczy. Te niezwykle rzadkie nowotwory mogą produkować nadmierną ilość kortyzolu, co prowadzi do powstania objawów nadczynności kory nadnerczy.

• Długotrwałe podawanie kortykosteroidów. Stosowanie długotrwałej terapii kortykosteroidami w leczeniu innych schorzeń może również przyczynić się do wystąpienia choroby Cushinga u psów. Kortykosteroidy są syntetycznymi formami kortyzolu, które podane w dużych dawkach mogą zakłócić naturalną równowagę hormonalną organizmu psa.

Choroba Cushinga u psa może mieć różnorodne przyczyny, takie jak nadczynność przysadki mózgowej, nadczynność nadnerczy, długotrwałe stosowanie kortykosteroidów lub wrodzone guzy nadnerczy. Dokładne rozpoznanie przyczyny jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego leczenia i poprawy jakości życia naszego pupila. W razie obserwacji niepokojących objawów zawsze warto skonsultować się z weterynarzem w celu przeprowadzenia kompleksowej diagnostyki i zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej naszemu psu.

Objawy zespołu Cushinga u psów

Zespół Cushinga u psów, inaczej znany jako choroba Cushinga lub nadczynność kory nadnerczy, charakteryzuje się różnorodnymi objawami, które mogą być początkowo niejednoznaczne, ale stopniowo stają się bardziej zauważalne w miarę postępu choroby. Poniżej przedstawiamy najczęstsze objawy choroby Cushinga u psów:

• Nadmierna pragnienie i częste oddawanie moczu. Pies z zespołem Cushinga może przejawiać wzmożone pragnienie i często szuka wody. Jednocześnie często oddaje duże ilości moczu, co może prowadzić do częstych wizyt na zewnątrz w celu oddania moczu. Sporadycznie może zdarzać się, że pies zaczyna mieć problemy z trzymaniem moczu i popuszcza.

• Wzmożony apetyt i przyrost masy ciała. Psy cierpiące na chorobę Cushinga często mają nadmierne łaknienie, co prowadzi do wzmożonego apetytu. Pomimo tego, że jedzą więcej, mogą też tracić masę mięśniową, ale równocześnie przybierają na wadze.

• Powiększenie obrysu brzucha. W wyniku nadmiernego nagromadzenia tłuszczu w okolicy brzucha, pies z zespołem Cushinga może wykazywać powiększenie brzucha. Może to być szczególnie widoczne w porównaniu do reszty ciała, które może pozostać w stosunkowo normalnej kondycji.

• Osłabienie mięśni i utrata masy mięśniowej. W wyniku nadmiernego działania kortyzolu, mięśnie u psa mogą osłabnąć, a zwierzę może tracić masę mięśniową, co wpływa na jego kondycję fizyczną.

• Wzrost poziomu cukru we krwi. Nadmiar kortyzolu może wpływać na regulację poziomu cukru we krwi, co prowadzi do wzrostu stężenia glukozy. Może to skutkować wystąpieniem cukrzycy u psa.

• Wypadanie sierści i pojawianie się widocznych przerzedzeń. Zespół Cushinga wpływa na strukturę skóry i sierści. Pies może zacząć tracić sierść, a włosy mogą stać się cienkie i łatwo wypadać. W niektórych przypadkach może pojawić się także zmniejszenie wybarwienia sierści.

• Powolne gojenie się ran i kontuzji. Nadmiar kortyzolu w organizmie psa może wpływać na zdolność jego organizmu do regeneracji tkanek. Dlatego rany, skaleczenia czy kontuzje mogą goić się wolniej niż zazwyczaj.

• Wrażliwość na infekcje. Nadmiar kortyzolu osłabia układ immunologiczny psa, co sprawia, że staje się bardziej podatny na infekcje, takie jak zapalenie skóry czy infekcje dróg moczowych.

• Uszkodzenie wątroby. Choroba Cushinga może wpływać na funkcjonowanie wątroby psa, co może prowadzić do podwyższonych poziomów enzymów wątrobowych w badaniach krwi.

• Osteoporoza. Nadmiar kortyzolu może wpływać na gęstość kości u psa, co może prowadzić do osłabienia kości i zwiększyć ryzyko złamań.

• Wzmożona aktywność i niepokój. Chociaż nie wszystkie psy z zespołem Cushinga wykazują ten objaw, niektóre mogą przejawiać wzmożoną aktywność, nerwowość, czy niemożność uspokojenia się.

• Zmiany w zachowaniu psa. U niektórych psów z zespołem Cushinga można zaobserwować zmiany w zachowaniu, takie jak apatia, spadek aktywności lub reakcji na otoczenie, a także zmniejszenie zainteresowania zabawą czy interakcją z opiekunem.

Warto pamiętać, że objawy choroby Cushinga u psów mogą być różnorodne i niejednoznaczne. Poza wyżej wymieniony objawami choroby Cushinga u psa można zaobserwować także: nadmierne dyszenie, kaszel, zmniejszenie elastyczności skóry, przebarwienia na skórze okolicy brzucha, świąd i nadmierne drapanie, pojawianie się ran u strupów w okolicach grzbietu, problemy z koordynacją ruchową i poruszaniem się (sztywnienie tylnych łap), dezorientacja i otępienie. W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek niepokojących objawów zaleca się jak najszybsze skonsultowanie się z weterynarzem. Wczesne rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia mogą znacznie poprawić jakość życia psa i pomóc mu zmierzyć się z chorobą.

Jak zdiagnozować chorobę Cushinga?

Rozpoznanie choroby Cushinga u psa jest wieloetapowym procesem, który wymaga dokładnej oceny objawów, badań laboratoryjnych i obrazowych. Weterynarz w celu postawienia prawidłowej diagnozy przeprowadza szereg badań.

• Wywiad i badanie kliniczne. Pierwszym krokiem jest dokładny wywiad z opiekunem psa, w którym weterynarz zbiera informacje na temat zaobserwowanych objawów i historii zdrowotnej psa. Następnie przeprowadzane jest dokładne badanie kliniczne, podczas którego analizowane są wszelkie możliwe objawy fizyczne, jakie może wykazywać zwierzę.
• Badania laboratoryjne. Kolejnym krokiem jest przeprowadzenie szeregu badań laboratoryjnych. Do najważniejszych z nich należą:
  • Badanie morfologii krwi, które pozwala ocenić ewentualne zmiany w liczbie krwinek i poziomie hemoglobiny.
  • Badanie biochemiczne krwi pomaga w ocenie funkcji wątroby, nerek i innych narządów, a także poziomu glukozy i elektrolitów.
  • Badanie moczu pozwala wykryć możliwe zmiany w nerkach i układzie moczowym.
  • Testy hormonalne, w trakcie których mierzony jest poziom kortyzolu we krwi i/lub stężenie hormonów w moczu, aby wykryć nadmierną produkcję kortyzolu.
• Testy hormonalne dexametazonowe. W celu potwierdzenia diagnozy choroby Cushinga stosuje się testy dexametazonowe. Polegają one na podaniu syntetycznego kortykosteroidu, dexametazonu, i następnie sprawdzaniu reakcji organizmu psa na ten hormon. Poziomy kortyzolu mierzony jest przed podaniem dexametazonu oraz po określonym czasie po jego podaniu, najczęściej po 4 i 8 godzinach. Niektóre formy choroby Cushinga będą charakteryzować się brakiem odpowiedzi na ten test, a poziomy kortyzolu pozostaną podwyższone.

• Test stymulacji ACTH. ACTH (hormon adrenokortykotropowy) jest hormonem produkowanym przez przysadkę mózgową, który stymuluje nadnercza do produkcji kortyzolu. W teście stymulacji ACTH sprawdza się, jak reagują nadnercza psa na podanie syntetycznego hormonu ACTH. Po pobraniu bazowej próbki krwi i określeniu poziomu kortyzolu podaje się psu syntetyczny hormon ACTH, najczęściej zastrzyk podskórny. To powoduje stymulację nadnerczy do wydzielania kortyzolu. Około 1-2 godziny po podaniu ACTH pobiera się kolejne próbki krwi, aby zmierzyć poziom kortyzolu w organizmie psa po stymulacji. Na podstawie porównania poziomów kortyzolu przed i po podaniu ACTH, weterynarz może ocenić, jak nadnercza psa reagują na stymulację. W chorobie Cushinga, nadnercza często nie reagują prawidłowo na podane ACTH i pozostają nadmiernie aktywne, co prowadzi do utrzymywania się wysokiego poziomu kortyzolu po podaniu hormonu.
• Badanie ultrasonograficzne. W celu oceny stanu nadnerczy przeprowadza się badanie ultrasonograficzne brzucha psa. Pozwala to na wykrycie guzów nadnerczy lub innych zmian strukturalnych.

Po przeprowadzeniu tych badań weterynarz analizuje wszystkie zebrane informacje, aby postawić diagnozę choroby Cushinga i określić przyczynę jej wystąpienia. Na podstawie dokładnego zrozumienia stanu zdrowia pacjenta, weterynarz dobiera odpowiedni plan leczenia, który może obejmować farmakoterapię, leczenie chirurgiczne lub inne procedury terapeutyczne.

Zobacz także: Niedoczynność tarczycy u psów – przyczyny, objawy, rozpoznanie i leczenie

U jakich psów najczęściej występuje choroba Cushinga?

Choroba Cushinga może występować u psów różnych ras i w różnym wieku. Czynniki genetyczne, predyspozycje indywidualne, a także wpływ środowiska i stylu życia mogą wpływać na ryzyko zachorowania. Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że zespół Cushinga występuje u konkretnych ras częściej niż u innych, ale obserwuje się pewne tendencje. Rasami psów bardziej niż inne narażonymi na występowanie choroby Cushinga są:

• teriery
• pudle
• jamniki
• beagle
• labradory
• owczarki niemieckie

Na chorobę Cushinga częściej chorują suczki niż samce. Stanowią one ponad 50% wszystkich psów z zespołem Cushinga.

Należy jednak zauważyć, że choć wymienione rasy wykazują pewne tendencje do występowania choroby Cushinga, to nie oznacza, że inne rasy są całkowicie odporne na to schorzenie. Choroba Cushinga może występować u psów różnych ras i niezależnie od rasy, każdy pies może być narażony na rozwinięcie tego schorzenia.

Choroba Cushinga występuje najczęściej u psów w średnim i starszym wieku, zwykle u zwierząt powyżej 6 roku życia. Z wiekiem ryzyko zachorowania na tę chorobę wzrasta.

Jak leczyć chorobę Cushinga?

Leczenie choroby Cushinga u psów może być wyzwaniem, ale dzięki odpowiedniemu podejściu można skutecznie kontrolować objawy i poprawić jakość życia zwierzęcia. Każdy przypadek chorobowy jest inny, dlatego też sposób leczenia nadczynności kory nadnerczy może być inny. Niemniej jednak najczęściej w leczeniu choroby Cushinga wykorzystuje się jedną lub łączy kilka poniższych metod:

• Terapia farmakologiczna. Najczęściej stosowaną metodą leczenia choroby Cushinga u psów jest farmakoterapia. Polega ona na podawaniu leków hamujących produkcję kortyzolu przez nadnercza. Najpopularniejszymi lekami stosowanymi w terapii są trilostan (vetoryl) i mitotan. Farmakoterapia jest najczęściej wybieraną opcją w leczeniu zwierząt starszych lub o słabym stanie zdrowia, które nie kwalifikują się do innych metod terapeutycznych.
• Leczenie chirurgiczne. W przypadku, gdy nadczynność kory nadnerczy wynika z obecności guzów nadnerczy, leczenie chirurgiczne może być konieczne. Chirurg usuwa guz(y) z nadnerczy, co pomaga kontrolować nadmierną produkcję kortyzolu.
• Radioterapia. W niektórych przypadkach, gdy chirurgiczne usunięcie guza jest niewykonalne lub nie daje oczekiwanych rezultatów, radioterapia może być stosowana do kontrolowania wzrostu guza i ograniczenia jego aktywności.
• Leczenie wspomagające. W ramach leczenia choroby Cushinga można również stosować inne środki wspomagające, takie jak leki przeciwwymiotne (w przypadku wystąpienia wymiotów) lub leki przeciwbakteryjne (jeśli występuje infekcja skórna związana z osłabioną odpornością).

Warto podkreślić, że leczenie choroby Cushinga powinno być przeprowadzane pod ścisłą opieką weterynarza, a wszelkie decyzje dotyczące leczenia i opieki nad psem powinny być podejmowane po konsultacji z doświadczonym specjalistą.

Domowe sposoby na chorobę Cushinga – dieta

W przypadku choroby Cushinga u psów, domowe sposoby nie są skuteczną metodą leczenia, ale mogą wspomóc ogólną opiekę nad zwierzęciem. Zatem, co może zrobić opiekun, aby pomóc w opiece nad psem z chorobą Cushinga:

• Zapewnij psu zdrową, zbilansowaną dietę, która jest odpowiednia dla jego stanu zdrowia.
• Wzbogać codzienną dietę psa o kwasy tłuszczowe omega 3 i 6.
• Regularnie ćwicz i zadbaj o aktywność fizyczną, dostosowując ją do możliwości psa.
• Wspieraj psa emocjonalnie, ponieważ choroba Cushinga może wpływać na jego zachowanie i nastrój.
• Regularnie odwiedzaj weterynarza w celu monitorowania postępów leczenia i dostosowania terapii.

Choroba Cushinga u psa – koszty leczenia

Koszt leczenia choroby Cushinga u psa może być zróżnicowany i zależy od wielu czynników. Na ogólny koszt leczenie psa ma wpływ zakres przeprowadzonej diagnostyki, w tym badań krwi, testów hormonalnych, badania ultrasonograficznego i ewentualnych dodatkowych badań, które pomogą postawić dokładną diagnozę. Koszt leczenia psa będzie zależał od wybranej metody terapeutycznej. Leczenie farmakologiczne z wykorzystaniem leków może być tańszą opcją niż leczenie chirurgiczne lub radioterapia. Koszty leczenia mogą się różnić w zależności od rozmiaru i wieku psa. Przy większych rasach sów dawki leków mogą być większe, co wpłynie na koszty leczenia. Leczenie choroby Cushinga wymaga regularnych wizyt u weterynarza w celu monitorowania postępów i dostosowywania terapii. Koszty wizyt kontrolnych powinny być uwzględnione w całościowym koszcie leczenia.

Warto pamiętać, że leczenie choroby Cushinga jest procesem długotrwałym, który może wymagać stałej opieki weterynaryjnej. Ostateczny koszt leczenia będzie zależał od indywidualnych okoliczności przypadku.

W celu poznania szacunkowego kosztu leczenia  choroby Cushinga u Twojego psa najlepiej skonsultować się z weterynarzem. Weterynarz będzie w stanie ocenić stan zdrowia psa, zalecić odpowiednie badania diagnostyczne i omówić różne opcje terapeutyczne oraz związane z nimi koszty. W ten sposób będziecie mogli wspólnie wybrać najlepszy plan leczenia, który będzie zarówno skuteczny, jak i dostosowany do Waszych możliwości finansowych.

Rokowania przy chorobie Cushinga – ile żyje pies z chorobą Cushinga?

Rokowania przy chorobie Cushinga u psów mogą się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak wiek zwierzęcia, stopień zaawansowania choroby, zastosowane metody leczenia oraz indywidualne cechy organizmu psa. Niestety, prognozy dla psów z chorobą Cushinga mogą być zróżnicowane i nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to, ile pies może żyć po zdiagnozowaniu choroby Cushinga. Wczesne wykrycie choroby, odpowiednie leczenie i opieka weterynaryjna mogą znacznie poprawić jakość życia psa i przedłużyć jego życie. Wielu psów z chorobą Cushinga prowadzi satysfakcjonujące życie przez wiele lat, pod warunkiem regularnych wizyt u weterynarza, przestrzegania zaleceń dotyczących diety i terapii, a także monitorowania stanu zdrowia zwierzęcia.

Często podaje się, że psy cierpiące na chorobę Cushinga i leczone w odpowiedni sposób mogą żyć średnio od 2 do 4 lat.

Należy pamiętać, że każdy przypadek choroby Cushinga jest unikalny, a odpowiedź na leczenie może być różna. Niektóre psy mogą odpowiedzieć bardzo dobrze na terapię i żyć długo i zadowalająco, podczas gdy u innych choroba może być bardziej agresywna i postępować szybciej. Ważne jest, aby opiekun zwierzęcia ściśle współpracował z weterynarzem, aby zapewnić psu odpowiednią opiekę zdrowotną i monitorował jego stan. Wczesne rozpoczęcie terapii może znacząco wpłynąć na długość i jakość życia Twojego psa. Jednak ostateczne rokowania i prognozy będą uzależnione od indywidualnych okoliczności i odpowiedzi organizmu psa na leczenie.

Nieleczony zespół Cushinga u psa

Nieleczony zespół Cushinga u psa może prowadzić do poważnych i postępujących konsekwencji zdrowotnych, które wpłyną negatywnie na jakość życia i skrócą długość życia zwierzęcia. Choroba Cushinga jest stanem, w którym nadnercza produkują zbyt dużo kortyzolu, co może prowadzić do wielu komplikacji. Nadmiar kortyzolu prowadzi do osłabienia mięśni, co skutkuje utratą masy mięśniowej u psa. Psy z chorobą Cushinga często wykazują zwiększony apetyt, co może prowadzić do nadwagi i otyłości. Choroba wpływa na układ trawienny, powodując wymioty, biegunki i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zespół Cushinga negatywnie wpływa na skórę i sierść psa, prowadząc do wystąpienia łysienia, zaczerwienienia skóry, łatwego siniaczenia, czy opóźnienia w gojeniu się ran. Choroba Cushinga osłabia układ odpornościowy, co może zwiększyć podatność psa na infekcje. Nieleczony zespół Cushinga może prowadzić do powikłań, takich jak cukrzyca, osteoporoza, problemy sercowo-naczyniowe, czy nawet rozwinięcie nowotworów. Ważne jest, aby nie ignorować objawów choroby u psa i jak najszybciej zwrócić się o pomoc do weterynarza, jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć chorobę Cushinga.

Choroba Cushinga stanowi istotne wyzwanie zarówno dla opiekunów psów, jak i weterynarzy. Jej objawy mogą być mylące i łatwo przypisać je innym schorzeniom. Dlatego też, w przypadku zaobserwowania jakichkolwiek niepokojących sygnałów, takich jak nadmierne pragnienie, wzmożony apetyt, osłabienie mięśni czy utrata masy ciała, niezbędna jest wizyta u lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia kompleksowej diagnostyki. Nie wolno bagatelizować choroby Cushinga, ponieważ nieleczona może prowadzić do poważnych komplikacji i znacznie wpłynąć na jakość życia psa. Regularne badania profilaktyczne, troskliwa opieka oraz odpowiednia dieta i aktywność fizyczna są kluczowe w utrzymaniu zdrowia naszych czworonożnych przyjaciół. Wczesna diagnoza i właściwe leczenie mogą zapewnić psu długie i szczęśliwy życie pomimo występowani choroby Cushinga.